Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
b 6 go ARGONAUTICORUM tunc Horentiflimam futuram, cum a Domefticis ad Vicinos impérium tranfierit. Orauit dein Aeaetam, ne, fi volet imperii haereditatem ad pofteros tranfcribere , Scychis durus , atque inexorabilis imperet ; eorum libertates conferuet, operam ab iis potius, quam aes exigat, ne utrumque perdat. Sibi poftremo perfuadeat, eos, ut cetera defint, pro ablato honore certaturos , et pro Patriae libertate mortem obituros. Haec ubi Almus finiit, redudus eft in carceres. At expediti alii, qui Bromiura adducerent; nam eum pariter focium Almo addere Rex inter deftinata habuerat. Interea Iafon furentium Taurorum vidor, cum utriusque cornua rapuiffet, ad iugum properauit Adamantinum. Non fuit difficile in eum locum imperii patientes deducere: fiponte praecedentein confecuti funt, et infueta colla oneri fubmiferuuc fine moleftia. Tum edudi funt in campum martiuin , et , qua parte fulcorum ordo ceperat, mites conftiterunt. Terra erat faxofa , nec vomeris patiens; adhoc radicibus inter fe complicitis adeo iinpedita, ut, quin operam fruftra utrinque infumferint, parum abfuerit. Iam et vomeris acies hebetata, et cuspis attrita, iam ipfum aratrum , fuerit licet adamantinum , fua folui compage , et aratorem deftituere videbatur. Sed frangi nulla ratione potuit eredus Parthenophili animus. Arte, viribus, atque induftria obnixus usque eo Tauros, immane mugientes, excitabat, faxa remouebat,
