Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

6 go ARGONAUTICORUM íuadeo planifíime. Superi ! quam afpera via ad id eonfequendum progredior, quod aiiae Virgmes fine negotio attinguut. Vellern 11011 eile Regia. Haec, hisque fimilia alia cum inter gemitus profudiffet

, properauit e conclaui excedere, et fola in Hecates aedem religionis explendae gratia defcendere. Ita enim Erythraeae dicebat: Se immortalibiis

, imperii Colchici llatoribus, gratias in templo, quod Almi copiam feceriut, relaturam; praeterea, lie quid ab aliis mali paterentur, Hecaten rogacuram. Veftibus ergo , quas fplendidiffimas habuit, ornata (ita folebat, quoties ad Deos acceüerat) iter per hortum cum Rheba arripuit, et anxias, fi unquam alias, follicitudines, et curas fecum ad delubrum detulit. Patebant templi fores, nec praefens in eo quisquam. Locus, et tempus, rerumque adiunda omnia ad precandum opportunisms. Igitur, ubi ingreifa eil, orationem ad Deos transtulit; fed tanta erat mentis imbecillitás, ut ad priores curas identidem relapfa fuerit, nec figi in numinibus potuerit. Quid ageret ? Ubi fe nihil proficere vidit, conllituit, relida in Delubro ancilia, egredi, curisque fe illis, quae mentem a ílatione fua demouebant, fatiare penitus , tum reuerti in Fanum, <t tradis curarum viribus libera mente ad Deos accedere. Procefíit ergo ad liluam, quae proxima Fano erat, reperitque ibi arborem, quam olim per fomnia viderat, et vifam amauerat. Nunc ubi earn intuita elf, pri-