Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
LIBER XXIII. 695 erit, qui aut definite pofiit, aut audeat. Euentus veritatein docebit. Id unum ício: nec me, fi Deos aduerfos na&us fuero, quidquam procelfurum ; fed nec Aeaetam omnino, û fauentes habuero. Proin ego ita animatus fum, Rex Aeaeta, ut in poftulaudo perftem; fpero te id iurainento tuo, Diisque daturum immortalibus , ut, quod iponte promiferas, praeftare non abnuas. Hoc Iafonis fermone velut e grani fomiio excitatus Aeaeta, feniim ad mentem rediit, et poileaquain multa de Iafonis aetate, pulcritudine , et , Ii in petendo perlifteret, iiigentibus periculis différait , neque tarnen quidquam obtinere potuit, vultu ad grauitatem compofito, tandem, quod Partheiiophiius petierat, iterum annuit. Poft haec a&a alia alii inter fe conferebant. Nonnulli Almum ad quaellionem adducendum fuadebant. Sed Rex oracùlorunt refponfa mente agitans ingeutibus, dum hi inter fe loquerentur, curis torquebatur. Ut libi ab extero caueret, eoque aduena, id primum ante oculos verfabatur. Ac Parthenophilum quidem talem effe 11011 erat ambigeudi locus; fed iafonem adpellari, eumque elfe, quem Circe veiiturum indicauerat, nondum adfequi cogitatione potuit. Eum in accipiendo vellere felicem futurum ea de cauffa maxime metuit, quod inter tot maris et terrae pericula perire adhuc 11011 potuerit. Dolebat: intercepto iam Aima, rebusque ex
