Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
32 ARGONAUTICORÜM ta maleuolentiiTimorum mortaliuin caterua, in tanfa vitae, morumque licentia res fane ardua eft: poffe omnia quae velis; nec tarnen velle , niii quae honelta habentur. Hadenus Antilles. Placuit Iafoni non minus narrantis finceritas, et fides, qilam rertim relatarum ordo, et concinnitas. Mirabantur reliqui, et laudauere virtutem, quod non minori animo infortunium ferat, quam arridentem fortunam tulerit. Sed quae de Lyco memorata erant, ea finit habita pro praecipiiis. Genti fe, et moribus Lyci haud aegre adcommodaturos fperabant, pofteaquam multa de utroque cognouerant. Adis dein gratiis cum difcedere ab Eutelo vellent, eos Antilles monuit: ne quid de hoc colloquio, ubi in Regiam venerint, Lyco dicerent: ita fe inuifum Regi viuere, ut fua gratia eos etiam odio infecraretur, cum quibus fermonem mifcuiifet. Accederent vero ad Lycum. Eum accepturum Aduenas beneuole, neque, ut cuiusquain indigerent, paffurüm. Se interea ad eos, qui in nauî manferant, aliquid aiimenti milïurum. Aduenisj uti id facere velit, obfecrantibns , Seruum , quem in pafcendo grege unicum adiutorem habuit, fidelem, et meliori, quam dein nadus eft , fortuna digniiïimum , ad fe aduocat, eique ita praecipit: I, Stellio, et duos illos boue^t quos fuperi fibi deftinatos hofpitibus dari permiferunt, per notos calles ad maris litus propelle. His agnos odo adiicies pinges illos, nofti ? ab uberibus Matrum
