Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
IO ARGONAUTICORUM virtus adíiari potuit. Supra tarnen , quam cuiquam credibile eil, Regnum gubernauit, et tamenetfi maturus obierit, fatorum tamen inuidiam abfoluere hand poffumus, cum Temper viuere dignus fuerit. Elato Mefiheo fuccefiit in Regno Eurytion. At neque is erat, qui plus a Patre, quam fanguinem, acceperit; neque is omnino, qui fe ceteris praeítare iluduerit. Nam quid diffimulein? Hic nos docuit: quanta vitiis turpitudo, contra virtuti honefias iniit. Degener a paternis moribus id, quod paffun experimur, abunde confirmauit: a fuminis plerumque imos generari. Nihil in hoc magnum, praeter compagem ; nihil excellens , et conipiaium praeter turpitudinem. Saeuae in eo cogitationis id erat indicium, quod fecreto fuo Temper fit fatiari folitus. Pauca admodum, eaque ad fpeciem, cum aliis agitabat. Semper illi frons ferrea , et exfanguis ; at mens confcientiae fuae teftimonio iufficienter damnata, et inquies. Multorum apertis criminationibus, omnium occultis odiis expofitus cruciabat fe potius, quam viuebat. Sed bonum fuccefforem tunc votis expetere; hunc vero, fuo potius, quam temporum, aut aetatis vitio malum, prauumque tolerare debuimus. Neque tamen ita eius exemplo, quam rem Ioui in acceptis ferimus, corrupti incolarum mores , aut ita p&ruerià in Regno omnia, ut nihil eo imperante memoria dignum ageretur. Huius tempore Ara in Delubro illo reperta. Creditum ab omnibus: Apollinem, dum
