Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)
I6 ARGOÎÎAUTICORUM adtinet, Euteîe, me Iafonem adpellant; Caftorem illum; hune vero Pollucem. Quo verő nos deductura íint fata, nonduin cuiquam plene cognitum: nam fludü potius, ac ventis, quam vi , aut virtute noftra regimur. Scopus certe, quem ex Theffalia progreffus intenderam, Colchis fuit, vellusque illud aureum. Proin modicam apud vos quietem, non morae diuerforium quaerimus. Nec (ponte attigimus infulam : neceílitas, quae faepe rationi dominatur, hue nos venire compuîit. Socios, omnium egentes, in naui reliquimus. Tu primus in ocuios incurrifti, fimul opportuna humanitate nimium exterritos deuinxiiti. 0 Eutele ! perituri in Delubro eramus , ni egredi, et quouis alio feítinare Diana praecepilïet. Quid per Deos timendum ibi erat innoxiis, ubi et iceleftiiïimi quique fecuritatem, atque auxilia inueniunt? Fare, age Eutele, quid porro aut fperare poflimus, aut metuere debeamus. Ad haec Eutelus: Explebo, repofuit, Veftra, Heroes, defideria: nec ea celabo , quorum me pudeatne magis, an pigeat, nefeio. Sed non ante narrationis initium capiam, quam praefari id unum liceat: Me aduerfus Dianarn deliquiffe» Fateor : deliqui. Neque pudeat id faàum prodere , cum facinus facere haud puduerit. Nunc iam, quae poftulaftis, exequar. Vidiûis ergo delubrum in ea iiluae parte , quam nos Adytaeam vocamus, nihil dubito. Multos id ante annos R Meftheo exftru&um , huius , qui nunc imperat,
