Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

IO ARGONAUTICORUM Pacis in noftra Graecia: Intonfae hic arbores, et plena circuin loca omnia; ibi exhau ila, ac pene inania. Caftor dicebat: huius Region is incolas odio dignos effe, quod naturae donis uti nefcirent: Huuc tantum terrae incultum fummae feritatis indicium effe: Praeterea, nullis bellorum tumultibus agitatos perinde non intelligere otii, et tranquillitatis commoda, atque eos valetudinis, qui conttanter firmi effent. lafoni medium tenere pîacuit: neminem bello laedi; at laefum fe fortiter vindicate aequum effe: Pacem bello gigni: Fuiffe multos, qui militiae, multos, qui domi memorabiles euaffffent: Indolem eniusque fatis, fuperqiie oitendere, quern quae fata manerent. His illi fermonibus pro vehiculo ufi, non ita tarnen tempus fefellere, quin verba eos citius, quam via, deficerent. Quo plus itineris emenfi, hoc plus reftare videbacur. Et iam metuere ambages Labyrinthi, quas in creta viderant, et timere deiierant. Tandem lafon, fuperato colle, Turrim intuetur: polt paullo et Deluhrum ipfum mediis, ut adparebat, filuis exitrudum. Ultro progreffis via fe afnpla aperuit odo mortalium capux, tamenetff fibi lateribus adhaererent. Quadris, ut tertium in diem patuit, olim lapidibus furata, nifi nonnullos tunc etiam oftentalfet, vile , atque abiedum folum putaretur. Hac via ad deluhrum venerunt. Vix aliquid in illo, praeter vetuffatem, adorare licuit. Opus magnificum, et vere regium, tunc etiam, licet