Dugonics András: Argonauticorum sive de vellere avreo : Libri XXIV. / Andreae Dugonicii. - Posonii et Cassoviae : Apud Ionnem Michaelem landerer, typographum et bibliopolam, 1778 (L.sz. Cs.Gy.831)

IO ARGONAUTICORUM Aefon ? Quid Patruus dicet Pelias ? Quid, ubi in amplexus ruerimus , nonnullorum uxores , et liberi? Quid Amici omiiium, et beneuoli? quos certe omnes ilia tarn infigni gloria frau­damus, atque deftituimus, quam e noftro hoc fecinore in fe deriuatum iri iure fperauerunt. Quid denique dicet cariftima Patria? cui Te denegare, cum ornare poffis, magis eil igno­miniae plenum, quam exiilium pati. Proin ego ita fum animatus, Üocii, ut nolim fiue noftro, üue Patriae, aut utriusque nomini notam inurere. Neque ego de veftra, qui nunc hic adeftis, fum iide follicitus; at an* xius de iis, quos aduerfos habemus. Tarnen, ut incitentur, ut, ii non fe, nobis certe di­gna cogitent, nulli eil operae parcendum, nulla funt abiicienda praefidia. Hoc vos prae­ftare aequum eft, qui inox ad nauim redi­bitis: nam ego, Polluxque, et Caftor in pro­ximae huius liluae penetralia ibimus, viiuri locos , quorum extrema attigimus. Nec mo­ra tempus corrumpemus, iliico, ubi de in­colis cognouerimus , redituri ad focios. Incredibile didu, quanta ala'critate, at­tentione, et frudu eft excepta Oratio, in coelum laudibus etulerunt fui Ducis conftan­tiam, animi magnitudinem, periculorum, et vitae prae gloria contemtum. Mirabantur in Iuuene iam maturas virtutes, quas iaepe in iis, qui annis fradi vitae curfuin iam peiie confecerunt, fruftra quaefiuere. Tum patuit: ineli'e Iuuenibus etiam aliquid diuini feininis; nec femper ab aetate , fed frequentius ab fen-

Next

/
Thumbnails
Contents