Janus Pannonius Múzeum Évkönyve (1958) (Pécs, 1958)
Horvát Adolf Olivér: A mecseki bükkösök erdőtípusai
46 HORVÁT A. OLIVÉR Locus: 1: Szászvár — 2: Magyaregregy „Márévár" — 3, 5, 7, 14, 15: Pécsvárad — 4, 6, 16: Pécs „Melegmány—Mély völgy" — 8, 11: Zobák — 9: Kistótfalu „Tenkes" — 10, 12: Pécs „Kisrét" — 13, 17— 20, 30: Pécs „Misina — Tubes" — 21, 27: Abaliget — 22, 26, 36, 37: Arpádtető — 23, 38: Árpádtető — Zobák — 24: Cserénfa — 25: Vágót „Lóré" — 33: Szekszárd „Sötét-völgy" — 28, 29: Rákos — 31: Szentbalázs „Hercegkép" — 32: Husztót — 34: Szentbalázs „Kóta" — 35: Kaposvár „Nádasdi erdő" — 39: Pécsszabolcs — 40: Kővágószőlős — Abaliget. Datum: 1, 2: 3. IX. 1949 — 3, 5, 7: 23. VIII. 1949 — 4, 6: 20. VIII. 1949 — 8, 11: 17. VIII. 1949 — 9: 19. VIII. 1949 — 12: 23. IV. 1951 — 14, 15: 23. VIII. 1949 — 16, 17, 18: 20. VIII. 1949 — 19: 17. IV 1951 — 13, 20: 30. VIII. 1951 — 21: 2. VII. 1953 — 22: 20. VI. 1953. — 23: 4. VII. 1953 — 24: 27. V. 1953 — 25: 16. VI. 1953 — 26: 5. VI. 1953 — 27: 2. VII. 1953 — 28: 14. X. 1951 — 29: 23. VIII. 1952 — 36: 20. IV. 1953 — 31: 20. IX. 1951 — 32: 18. VIII. 1953 — 33: 23. VIII. 1953 — 34: 15. IV. 1953 — 35: 27. V. 1953 Im Mecsek-Gebirge (Südungarn) gibt es keine Buchenzone. In der Hainbuchen-Eichenwaldzone erscheinen vielerorts Buchenbestände, vorwiegend in nördlicher, seltener in westlicher oder östlicher Exposition. Am Berg Zengő im Ost-Mecsek kommen Buchenbestände in sich eng aneinanderschliessenden Talkesseln, ausnahmsweise auch in südlicher Exposition vor. Unter den Waldtypen ist im Mecsek-Gebirge der Carex pilosa-Typus der häufisgte. Sein Untertypus ist der bare Streutypus (subnudum und nudum). Der Festuca drymeia-Typus steht nach der Analyse der Charakterarten zu diesem Typus am nächsten, während die Florenanalyse auf eine nähere Verwandtschaft mit dem Asperula odorataTypus hindeutet. Nach dem Prozentsatz der Geophyten steht der Festuca drymeia-Typus wieder dem Carex pilosa-Typus näher. Dies ist verständlich, nachdem beide mit ihrem geschlossenen Rasen für die Geophyten unvorteilhafte Verhältnisse schaffen. Ausser den angeführten Typen ist im MecsekGebirge auch der für das Gebirge charakteristische — 36: 20. VI. 1953 — 37: 20. VI. 1953 — 38: 4. VI. 1953 — 39: 20. VIII. 1953 — 40: 8. VII. 1952. — 10: 16. IX. 1959. Expositio: N: (1—3, 8—10, 12, 13, 16—18, 20—28, 31, 33, 35—40) — O: (4,5, 11, 19) — W: (6, 19, 29; 30; 32, 34) — S: (7, 14, 15). Inclinatio: 5 fok (21—25, 29, 33) — 10 fok (4, 8, 11, 14, 15, 26—28, 38) — 15 fok (32, 34—37, 39) — 20 fok (3, 9, 16—19, 26) — 25 fok (1, 2, 10, 12, 13, 20, 31, 40) — 30 fok (5, 19) — 35 fok (6, 7, 30). Geologicum: trias (6, 12, 13, 17—20, 26, 30, 40) — Iura (3, 5, 7, 8, 10, 11, 14, 15, 37—39) — trachydolerit (2) — helvétien (1, 4, 6, 16) — loess (9, 21—25, 27—29, 31—36). A. s. m. cca.: 150 m (10) — 250 m (24, 31, 34, 35) — 300 m (22, 26, 28, 29, 32, 33, 36, 37, 39) — 350 m (23, 25, 30, 35, 38) — 400 m (2, 3, 5, 6, 8, 9, 11, 12, 16^18, 21, 27, 40) — 450 m (1, 4, 7,) — 500 m (12, 19) — 550 m (13, 20) — 600 m (14, 15). 5,6, (7) — 6,4 (2) — 8,6 (5,8) — 6,8 (15). und einen auffallenden Frühlingsaspekt darbietende Allium ursinum Buchenwald-ty pus (Fagetum silvaticae alUetosum ursini) entwickelt. Diesem Typus ist der Bärlauchtypus des Hainbuchen-Eichenwaldes (Querco-Carpinetum alUetosum ursini) sehr ähnlich. In kleiner Ausdehnung kommt auch der Hochstaudentypus des Buchenwaldes (Fagetum altherbosum) zu Sicht. Sein Unterwuchs besteht aus Aconitum vulparia. Dieser Typus ist aber ziemlich fragmentarisch ausgebildet. Eine schöne Entwicklung erreicht im Mecsek und im Zselic der immergrüne Vinca minor-Aspekt. Am Lámpás, aber, u. zw. in grösserer Ausdehung, am Zengővár erscheint auch der LuzulaTypus des Buchenwaldes. Dieser Typus geht in das Luzulo-Quercetum, als seine Konsoziation, über. Iri gelichteten Beständen erscheint auch der Melica uniflora-Typus: das Melico-Fagetum und kann im Mecsek-Gebirge überaus nicht als selten betrachtet werden. Der Allium ursirmm-Buchenwaldtypus steht dem Carex pilosa-Typus näher, als dem Asperula-Typus, zu welchem letzteren er nur durch Spectrum oicologicum: MM: 15% M: 11% Ch: 3% G: 19% H 52% Spectrum floristicum: Spectrum characteristicum: K: 4% M: 10% Querco-Fagetea : 29% C: 11% At: 5% Quercetalia: 6% Ea: 29% В: 4% Carpinion: U% E: 22% 14% Pm: 1% Fagion: Fagetalia: 3% Em: 22% 14% 20% Fagion: Fagetalia: 450/0 Accidentalia: 6% HORVÁT A. OLIVÉR DIE TYPEN DER MECSEKER BUCHENWÄLDER (FAGETUM SILVATICAE MECSEKENSE) (Zusammenfassung)