Janus Pannonius Múzeum Évkönyve (1958) (Pécs, 1958)

Horvát Adolf Olivér: A mecseki bükkösök erdőtípusai

46 HORVÁT A. OLIVÉR Locus: 1: Szászvár — 2: Magyaregregy „Máré­vár" — 3, 5, 7, 14, 15: Pécsvárad — 4, 6, 16: Pécs „Melegmány—Mély völgy" — 8, 11: Zobák — 9: Kis­tótfalu „Tenkes" — 10, 12: Pécs „Kisrét" — 13, 17— 20, 30: Pécs „Misina — Tubes" — 21, 27: Abaliget — 22, 26, 36, 37: Arpádtető — 23, 38: Árpádtető — Zobák — 24: Cserénfa — 25: Vágót „Lóré" — 33: Szekszárd „Sötét-völgy" — 28, 29: Rákos — 31: Szentbalázs „Hercegkép" — 32: Husztót — 34: Szent­balázs „Kóta" — 35: Kaposvár „Nádasdi erdő" — 39: Pécsszabolcs — 40: Kővágószőlős — Abaliget. Datum: 1, 2: 3. IX. 1949 — 3, 5, 7: 23. VIII. 1949 — 4, 6: 20. VIII. 1949 — 8, 11: 17. VIII. 1949 — 9: 19. VIII. 1949 — 12: 23. IV. 1951 — 14, 15: 23. VIII. 1949 — 16, 17, 18: 20. VIII. 1949 — 19: 17. IV 1951 — 13, 20: 30. VIII. 1951 — 21: 2. VII. 1953 — 22: 20. VI. 1953. — 23: 4. VII. 1953 — 24: 27. V. 1953 — 25: 16. VI. 1953 — 26: 5. VI. 1953 — 27: 2. VII. 1953 — 28: 14. X. 1951 — 29: 23. VIII. 1952 — 36: 20. IV. 1953 — 31: 20. IX. 1951 — 32: 18. VIII. 1953 — 33: 23. VIII. 1953 — 34: 15. IV. 1953 — 35: 27. V. 1953 Im Mecsek-Gebirge (Südungarn) gibt es keine Buchenzone. In der Hainbuchen-Eichenwaldzone erscheinen vielerorts Buchenbestände, vorwiegend in nördlicher, seltener in westlicher oder östlicher Exposition. Am Berg Zengő im Ost-Mecsek kommen Buchenbestände in sich eng aneinanderschliessen­den Talkesseln, ausnahmsweise auch in südlicher Exposition vor. Unter den Waldtypen ist im Me­csek-Gebirge der Carex pilosa-Typus der häufisgte. Sein Untertypus ist der bare Streutypus (subnudum und nudum). Der Festuca drymeia-Typus steht nach der Analyse der Charakterarten zu diesem Typus am nächsten, während die Florenanalyse auf eine nähere Verwandtschaft mit dem Asperula odorata­Typus hindeutet. Nach dem Prozentsatz der Geo­phyten steht der Festuca drymeia-Typus wieder dem Carex pilosa-Typus näher. Dies ist verständlich, nachdem beide mit ihrem geschlossenen Rasen für die Geophyten unvorteilhafte Verhältnisse schaf­fen. Ausser den angeführten Typen ist im Mecsek­Gebirge auch der für das Gebirge charakteristische — 36: 20. VI. 1953 — 37: 20. VI. 1953 — 38: 4. VI. 1953 — 39: 20. VIII. 1953 — 40: 8. VII. 1952. — 10: 16. IX. 1959. Expositio: N: (1—3, 8—10, 12, 13, 16—18, 20—28, 31, 33, 35—40) — O: (4,5, 11, 19) — W: (6, 19, 29; 30; 32, 34) — S: (7, 14, 15). Inclinatio: 5 fok (21—25, 29, 33) — 10 fok (4, 8, 11, 14, 15, 26—28, 38) — 15 fok (32, 34—37, 39) — 20 fok (3, 9, 16—19, 26) — 25 fok (1, 2, 10, 12, 13, 20, 31, 40) — 30 fok (5, 19) — 35 fok (6, 7, 30). Geologicum: trias (6, 12, 13, 17—20, 26, 30, 40) — Iura (3, 5, 7, 8, 10, 11, 14, 15, 37—39) — trachydolerit (2) — helvétien (1, 4, 6, 16) — loess (9, 21—25, 27—29, 31—36). A. s. m. cca.: 150 m (10) — 250 m (24, 31, 34, 35) — 300 m (22, 26, 28, 29, 32, 33, 36, 37, 39) — 350 m (23, 25, 30, 35, 38) — 400 m (2, 3, 5, 6, 8, 9, 11, 12, 16^18, 21, 27, 40) — 450 m (1, 4, 7,) — 500 m (12, 19) — 550 m (13, 20) — 600 m (14, 15). 5,6, (7) — 6,4 (2) — 8,6 (5,8) — 6,8 (15). und einen auffallenden Frühlingsaspekt darbietende Allium ursinum Buchenwald-ty pus (Fagetum silva­ticae alUetosum ursini) entwickelt. Diesem Typus ist der Bärlauchtypus des Hainbuchen-Eichenwaldes (Querco-Carpinetum alUetosum ursini) sehr ähnlich. In kleiner Ausdehnung kommt auch der Hochstau­dentypus des Buchenwaldes (Fagetum altherbosum) zu Sicht. Sein Unterwuchs besteht aus Aconitum vulparia. Dieser Typus ist aber ziemlich fragmenta­risch ausgebildet. Eine schöne Entwicklung erreicht im Mecsek und im Zselic der immergrüne Vinca minor-Aspekt. Am Lámpás, aber, u. zw. in grösserer Ausdehung, am Zengővár erscheint auch der Luzula­Typus des Buchenwaldes. Dieser Typus geht in das Luzulo-Quercetum, als seine Konsoziation, über. Iri gelichteten Beständen erscheint auch der Melica uniflora-Typus: das Melico-Fagetum und kann im Mecsek-Gebirge überaus nicht als selten betrachtet werden. Der Allium ursirmm-Buchenwaldtypus steht dem Carex pilosa-Typus näher, als dem As­perula-Typus, zu welchem letzteren er nur durch Spectrum oicologicum: MM: 15% M: 11% Ch: 3% G: 19% H 52% Spectrum floristicum: Spectrum characteristicum: K: 4% M: 10% Querco-Fagetea : 29% C: 11% At: 5% Quercetalia: 6% Ea: 29% В: 4% Carpinion: U% E: 22% 14% Pm: 1% Fagion: Fagetalia: 3% Em: 22% 14% 20% Fagion: Fagetalia: 450/0 Accidentalia: 6% HORVÁT A. OLIVÉR DIE TYPEN DER MECSEKER BUCHENWÄLDER (FAGETUM SILVATICAE MECSEKENSE) (Zusammenfassung)

Next

/
Thumbnails
Contents