Wicker Erika (szerk.): Cumania 26. - A Kecskeméti Katona József Múzeum évkönyve (Kecskemét, 2013)

Néprajz - Bereznai Zsuzsanna–Schőn Mária: A bor a hajósi sváb hagyományos népéletben (20. század első fele)

A bor a hajósi sváb hagyományos népéletben (20. század első fele) Weiberstreit Weib: Müssen tränen meine Blicke, daß ich dich beim Glas schon wieder seh. Du b{ist mir ein schönen Mann! Mann: Ach schweig, du alte Ofenkrücke, kannst ja deine Wege gehn. Mich laß saufen, weil ich kann. Weib: Du wirst nicht mehr länger saufen, bis dein Geld und Gut verputzt. Sicher lebst du nicht mehr lang. Mann: Ei Weib, ich kann noch hurtig saufen, ich krepier noch nicht von keinem Gift. Das ist immer dein Gesang. Weib: Betteln müssen wir noch gehen, alles geht durch dich zugrund. Du bist mir ein schönen Mann! Mann: Ach Weib, das muß ich dir gestehen, du bist wie ein Kettenhund. Mich laß saufen, weil ich kann. Weib: Deine Kinder zu vergessen, die vergehn vor Hunger noch. Ei du unverschämtes Tiar! Mann: Sie sollen Kraut und Rüben fressen, wenn sie sterben, sind sie tot. Bring mir noch a Kanta vol Biar! Weib: Jetzt nähert heran schon die Stunde, die Uhr die schlägt bald an der Wand. Wer das Weib nur schlagen kann. Mann: Ach Weib, gezähme deine Zunge, sonst empfängst du meine Hand. Dazu bin ich ja der Mann. Weib: Jetzt hör ich auf mit dir zum streiten, du sollst mein Allerliebster sein! Mann: Ach Weib, du rührst dich noch beizeiten, daß dem Mann die Ehr gebührt. Weib: Bin ich nicht ein gutes Weib? Gemeinsam: Ich und du sein gute Leut. Weib (in Prosa): Aber du hast den Teufel im Leib! (Asszonyharag Asszony: A szemem könnyben úszik, hogy folyton folyvást csak iszol. Szép alak vagy, mondhatom! Férj: Hallgass már, te vén csoroszlya, hallgass, s menj a dolgodra! Azért iszom, mert bírom. Asszony: Addig iszol, addig bírod, míg inged s gatyád eliszod. Bizony véged nemsoká. Férj: Tévedsz asszony, holtig bírom, el ugyan nem patkolok. Mindig ez a mondókád. Asszony: Koldusbotra jutunk végül, elúszik a vagyonunk. Szép alak vagy, mondhatom! Férj: Jaj, te asszony, hogy unom már, mint a láncos kutya, csak csaholsz. Hagyjál innom, mert bírom! Asszony: Gyermekeid elfelejted, éhen halnak, megéred. Szégyentelen állat, te! Férj: Egyenek hát répát, retket, ha elpusztulnak, nem élnek. Hozz nekem egy kanta sert! Asszony: Közeleg a végórád már, üt az óra a falon. Asszonyt verni nagy dolog. Férj: Asszony, tartsd a nyelved, immár, mert elcsattan egy nagy pofon. Mert férfi vagyok s maradok. Asszony: Nem vitázom többé véled, legyél az én kedvesem! Nem vagyok tán jó asszony? Férj: Éppen jókor, jó asszonykám, mert férfit illet tisztelet. Mindketten: Én és te egy pár vagyunk. Asszony, prózában: De benned mindig ott van az ördög!) Régi hajósi pincedal (Hajoscher Weinkeller­l) Das Jahr war ganz prächtig und der Wein hat geraten, ich wünsch euch viel hundert und tausend Dukaten, aufs heurige Gwächsel schütt Wasser ins Loch und wie mehr als du schüttest, so schmeckt er mir doch und so schmeckt er mir doch! Da seh ich von ferne ein Weinstock daliegen, da tu ich vor Freude mein Hute abziehen, betrachte das Gwächsel, die große Allmacht, die aus ei'm Traurigen ein Lustiges macht und ein Lustiges macht. Und wenn ich vor Schulden keine Ruh hab im Haus, 175

Next

/
Thumbnails
Contents