Barabás Samu: Székely oklevéltár 1219-1776. (Budapest, 1934.)

regis anno Domini M"

m

o CC"

m

o monagesimo primo,

2} emanata confirmantium sub sigillo honorabilis capituli ecclesie Transsilvane nobis exhibuerunt, in quibus comperimus contineri, quod idem Andreas rex pro multifariis fidelitatibus et servitiorum meritis, sicut ibidem prolixius est insertum, ipsam terram Felwynch inter ceteras terras ipsis syculis, sine preiudicio tamen iuris alieni, ut ibidem habetur, contulisset perempniter tenendam et habendam. Verum tamen quod aliquis homo regius legitimo processu observato ipsam terram dictis syculis statuisset et quod idem dominus rex Andreas auferendo eandem terram a capitulo Strigoniense memorato ipsis syculis contulisset non reperiebatur in litteris eorundem, nos igitur una cum venerabilibus patribus dominis fratre Ladizlao dei et apostolica gratia Colocensi archiepiscopo aule regie cancellario, Nicolao Jauriensi et Andrea Transsilvano ecclesiarum episcopis, item honorabilibus viris magistro Andrea Albensis aule regie vicecancellario, Johanne Wesprimiensis, Nicolao Transsilvane, Andrea Budensis et Stephano Quinqueecclesiensis ecclesiarum prepositis, preterea magnificis viris magistro Phvlippo palatino comite Sepesiensi et de Vywar ac iudice Comanorum, Demetrio magistro thauarnicorum domini nostri regis, Thoma woyuoda Transsilvano comite de Zonuk et de Cvbinio, Mykch bano totius Sclavonie^magistro Symone comite syculorum nec non cum aliis regni nobilibus, qui tunc interesse poterant, ex regio edicto eorundem privilegiorum tam diversis temporibus, ut pretactum est, contra se se confectorum et emanatorum continentias diligentissime iudicio rationis intuentes, viresque unius instrumenti ad alterius vigorem comparantes et conferentes, exhincque plurimis diebus maturis deliberationibus, conieeturationibusque providis habitis in premissis, quia privilegialia instrumenta ipsius capituli Strigoniensis antiquiori tempore et priori fuerunt emanata et quod per divos reges Belam videlicet et Ladizlaum eadem privilegia fue2) Szabó K„ Székely Oklevéltár I. 26.