Lukinich Imre: Podmaniczky család oklevéltára. I. (Budapest, 1937.)
alias qualitercumque haberemus, aut nostram ex quibuscunque causis, viis, módis et rationibus concernerent maiestatem, simulcum cunctis suis utilitatibus et pertinentiis, quibuslibet vigore aliarum litterarum nostrarum donationalium superinde confectarum prefato Johanni Podmaniczky in perpetuum contullerimus, velimusque eundem in dominium earundem et dicti iuris nostri regii in eisdem habiti per nostrum et vestrum homines legittime facere introduci. Super quo fidelitati vestre firmiter precipiendo mandamus, quatinus vestrum mittatis hominem pro testimonio fidedignum, quo presente Ladislaus de Marsolcz, 1 vei Georgius de Prilez, 2 aut Johannes de Wdicza, 3 aliis absentibus homo noster ad facies prescriptarum possessionum Horowecz, Scwchynafalwa et Lehotka, vicinis et commetaneis eorundem universis inibi legittime convocatis ac presentibus, accedendo, introducat memoratum Johannem Podmanyczky in dominium earundem, dictique iuris nostri regii in eisdem habiti, statuatque easdem et idem eidem simulcum omnibus suis utilitatibus et pertinentiis premisse donationis nostre titulo sibi incumbenti perpetuo possidenda, si non fuerit contradictum. Contradictores, si qui vero fuerint, evocet eosdem contra annotatum Johannem Podmanyczky ad terminum competentem nostram personalem in presentiam rationem contradictionis eorum reddituros. Et post hec etc. (következnek a szokásos kifejezések.) Dátum Bude die dominico proximo post festum beati Bartholomei apostoli, 4 anno Domini millesimo quadringentesimo nonagesimo secundo, regnorum nostrorum anno Hungarie etc. secundo, Bohemie vero vigesimo secundo. Nos itaque mandatis vestre serenitatis veluti obiigamur, ad plénum obedire volentes, unacum prefato Johanne de Wdycza homine vestre regalis sublimitatis unum ex nobis, videlicet honorabilem magistrum Emericum archidiaconum Gradnensem socium 1 Minden valószínűség szerint a Marsovszky-család (1. 26. és 100. sz. oki.) egyik tagját érti. 2 Már említtetett, mint Trencsén megye szolgabírája. (L. a 122. sz. oklevelet.) V. ö. Nagy Iván : IX. 481. 1. 3 L. a 84. sz. oklevelet. 4 1492 augusztus 26.