Budapest történetének okleveles emlékei. Monumenta diplomatica civitatis Budapest. Csánky [!] Dezső gyűjtését kiegészítette és sajtó alá rendezte Gárdonyi Albert I. (1148-1301). (Budapest, 1936.)

Hiis itaque perlectis et auditis in eiusdem iudicii instantia idem dominus B[enedictus] episcopus Vesprimiensis contra propositiones eiusdem Budensis prepositi exceptiones suas in libello porrexit nobis in hec verba: Cum monitiones seu citationes a delegatis principum solempniter fieri debeant, consideratione prehabita personarum, locorum et temporum et negotii qualitate et de oblatione citationis cum approbatione testium confici debeat publicum instrumentum, ut »De probationibus, Quoniam contra falsam et Co[dex], De annali exceptione, Ut profectius« (c. 11. X. De probationibus etl. 2. C. VII. 40.), alias si contrarium factum fuerit, conparabitur citationi pedaneorum iudicum, quorum condempnatio ultra duos aureos non procedit, in causa enim ardua et litigiosa videlicet non creditur uni sine amminiculo testium condignorum »IV. q. III. Lege unius, V. q. II. C. ultimo« (c. uno C. IV. qu. 3., c. ult. C. V. qu. 2.) cum suis similibus ; delegata enim iurisdictio non potest recedere a sollempnitate iuris, quia eorum iurisdictio non late patet »Extra, De appellationibus, Significantibus« (c. 49. X. De appellationibus) »De exceptionibus presentium et C. pastoralis« (c. 4. X. De exceptionibus) et »De dolo et contumacia, Finem litibus« (c. 5. X. De dolo et contumacia) et ideo, quia a iuris sollempnitate non debet recedere, si admitteritis citationem sic inepte factam, ut patebit, dominum meum et suam ecclesiam gravaretis, quod fieri a tam discretis et peritis non credimus, nec speramus. Ceterum cum in magnis et arduis negotiis citatio fieri debeat legitima, ut probatur »XXIV. q. III. De illicita, C. Quomodo et quando iudex in lege consentaneum« (c. 6. C. XXIV. qu. 3.,l. 8. C. VII. 43.), citatio predicta per subreptionem fieri non debuit, nec in loco quasi deserto, ubi nullorum sunt habitacula, sed solius presbiteri, quasi vitám heremiticam ducentis et agentis, et quia citationes huiusmodi in causis minimis, non in magnis, secundum arbitrium iudicum admittuntur, ut »V. q. II.Presenti« (c. 2. C. V. qu. 2 ). Cum itaque dominusmeusetfratressuinon fuerint citati vei vocati secundum traditiones canonumpaternorum, videlicet apud domum suam, quam inhabitaresolent, vei personaliter inventi cumformacitationisrescriptum principis continente, ut leguntur hec et notantur »IV. q. 5. Quisquis et Extra, De dolo et contumatia, Venerabilis« (c. un. C. IV. qu.5. et c. ult. X. De dolo et contumacia) et capitulo »Tamquam«. Unde cum per talem citationem, in quaplures conditiones manifeste inconvenientes ratione loci et aliorum processuum ingeruntur, ut »Extra«, ut lite non contestata accedens iurisdictio ordinis iudicarii perpetuata non sit, nec citationis legitime habeat fundamentum,