Tasnádi Nagy Gyula: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. VII. (1358. jan. 1.–1359. márcz. 31.) (Budapest, 1920.)
equos iobagionum eorumdem siniili cum potentia abstulissent; cum tamen prout idem iudex referebat, ipsi silva eorumdem usi nunquam fuissent, sed semper silva regia Fekeerdow l) vocata hucusque ex permissione eiusdem domini regis usi extitissent et uterentur, lignaque succiderent necessaria eisdem; nec etiam ullo unquam tempore potentialiter aliquos equos abstulissent a iobagionibus prepositi et conventus supradictis ; si quos autem equos recepissent ab ipsis, ipsos iuridice pro pignoribus et vagiis, ab ipsis per eosdem prepositum et conveii tum reeeptis sine iure, demum sub moclo impignoratitio iuridice recepissent, Dátum feria tertia proxima post dominicam Invocavit, aimo Domini M ra o CCC° L m o nono. 1359 : márcz. 12. Er. papiron, hátára nyomott pecsét maradványaival. Orsz. Lt. (N. H. A. 42. 6.) dipl. oszt. 4830. 324. 1359. márcz. 15. A pozsonyi káptalan előtt Hideghéti Pál fia Miklós és Gergely fia Péter tizenhat hold földet zálogul vallanak Jakus pozsonyi hírónak. Universis Christi fidelibus presentium notitiam habituris, capitulum ecclesie Posoniensis salutem in salutis largitore. Res gesta labitur a memória hominum, quam non serenat lucida series literarum ; ob hoc provicla previsio virorum antiquorum salubriter assuevit, ut quicquid agitur, firmo testimonio literarum roboretur. Proinde acl universorum notitiam harum serie volmnus pervenire, quod Nicolaus filius Pauli et Petrus filius Gregorii nobiles de Hyclegheth personaliter in nostri presentia constituti, propositum extitit per eosdem ministerio vive vocis et relatum, quod ipsi sedecim iugera terrarum, videlicet quilibet eorum octo iugera de possessionaria portioné ipsorum, in terra Ebyer vocata ex utraque parte magne vie ad possessionem Myser vocatam transeuntis adiacentia, provido viro Jakus iudici Posoniensi, quilibet eorum sua octo iugera pro duabus Így; nyilván hibásan Fekeleerdew helyett, A-njju'cori Okmánytár, VII. köt. 39
