Tasnádi Nagy Gyula: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. VII. (1358. jan. 1.–1359. márcz. 31.) (Budapest, 1920.)
1358. febr. 11. et presentibus, dividat eandem inter predictos Andreám et Gallum ceterosque comportionarios ipsorum in tot partes quot fuerit opportumun, regni consuetudine requirente, si per quempiam non fuerit contradictum; contradictores vero si qui fuerint, citet eosdem contra annotatos Andreám et Gallum ad nostram presentiam ad terminum conrpetentem, rationem eorum contradictionis reddituros. Et post hec seriem ipsius possessionarie divisionis, nominaque citatorum si qui fuerint, cum termino assignato ac totius facti serie nobis in vestris literis amicabiliter rescribatis. Dátum in Sancto Emerico, die dominico proximo post octavas festi Purificationis virginis gloriose, anno Domini M m o CCC m o quinquagesimo octavo. Nos enim iustis et legitimis petitionibus vestris annuentes, <3um predicto Nicolao filio Pauli homine vestro, nostrum hominem, videlicet Johannem subnotarium nostrum, pro testimonio fide dignum, ad premissa peragenda duximus transmittendum ; qui quidem homo vester et noster tandem exinde ad nos re versi et per nos requisiti, nobis concorditer retulerunt, quod ipsi ad faciern predicte possessionis Rakustdh vocate accessissent, eandemque vicinis et commetaneis eiusdem legitime convocatis et presentibus, nullo contradictore apparente, excepto Benche filio Nicolai de eadem, qui tamen denrum ibidem suam prohibitionenr seu contradictioneni revocando, infrascriptam possessionariam divisionem sponte assumpsisset, in quatuor partes divisissent rectas et equales; quarunr unam, videlicet a parte meridionali existentem, habitatoribus destitutam, sub distinctionibus metarum infrascriptarum nremoratis Andree et Gallo cum eorum fratribus, alias vero tres partes ceteris nobilibus de eadem Rakustdh, eisdem partibus seu nobilibus volentibus et benigne assumpmentibus, reliquissent et commisissent perpetuo possidendas, tenendas et habendas; tali conditione, quod si qua partium dictam possessionariam divisionem tractu temporis infringere niteretur, extunc pars talis contra partenr alteram, dictam divisionem (in)violabiliter conservantem, in suo homicidio ante litis ingressum deponendo et persolvcndo convinceretur eo facto ; prout eedem partes seu nobiles se coram ipsis ultronea obligassent voluntate. Mete autem predicte quarte
