Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. VI. (1353–1357) (Budapest, 1891.)
beati Johannis apostoli et evangeliste vice nostra pro testimonio illic duximus transmittendum, qui tandem . . nobis retulit.. quod ipse in termino iam predicto cum prefatis partibus ad faciem predicte terre accessisset, quam convocatis vicinis et commetaneis eiusdem primo reambulassent, factaque ipsa reambulacione super facie eiusdem iidem magistri Georgius filius Gregorii, Petrus filius Tyba et Borch filius Elley sexto se nobilibus, videlicet quilibet eorum secundo se cum uno commetaneo ipsorum, scilicet Rophayun filio Deseu de Yruzy, iuxta regni consvetudinem pedibus discalceatis, cingulis resolutis, terra super caput posita iurassent, ut debebant, factaque ipsa iuramentali deposicione abinde discessissent. Dátum in crastino festi preciosissimi corporis Christi, anno eiusdem M m 0 CCC mo quinquagesimo quarto. Hátlapján pecsét nyomaival ; eredetije a b. Pereny cs. ltárában III. 9. Közli: Kovács N. 141. 1354. Karlou, jun. 26. Borsodvármegye alispánja és szolgabirái előtt, Mihály fia Miklós comes, Lampert fiait és unokáit, Sumrákfia Miklós földjének használatától tiltja. Nos magister Nicolaus filius Ladislai de Rechk vicecomes magistri Chyko in comitatu Bursudiensi et quatuor iudices nobilium de eodem comitatu de Bursud damus pro memória, quod comes Nicolaus filius Michaelis de Hangunsyw, coram nobis adstando nostram postulavit hominem, coram quo prohiberet comitem Gregorium, Lazarum, Dominicum et Nicolaum filios Lamperti, item Thomam filium eiusdem Gregorii et Sabastianum filium ipsius Lazary ab usu et percepcione omnium utilitatum cuiusdam particule terre, videlicet terre Nicolai filii Sumprak, ab angulo altaris ecclesie sancte (így) Nicolai confessoris usque ad fluvium Hangunpataka in eadem Hangún situate. Nos igitur, ut tenemur, iusticia svadente, unum ex nobis virum providum lionestum, scilicet comitem Markum unum ex nobis, ad premissam prohibicionem faciendam, de medio nostri duximus transmittendum; qui quidem comes Márkus deinde ad nos rediendo retulit nobis isto modo et confessus est, quod ipse ad
