Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. III. (1333–1339) (Budapest, 1883.)

faciem dicto possessionis Tolwayfelde nominate accessisset ct eandem per suas veras metas et antiquas prout ab universis eiusdem possessionis vicinis et commetaneis tunc convocatis et diligencius inquisitis et conscienciis singulorum perscrutatis clarius edoceri potuisset, reambulasset reambulatamque iuxta cursus metarum infrascriptarum ab ipsa possessione Scemcli separatam et distinctam nullo penitus contradictore apparente eidem Dominico et eius heredibus. . statuisset iure perpetuo. . possidendam.. Cuius quidem meteveteres et nőve circa veteres ubi sunt erecte taliter distingerentur: incipit enim a parte orientis et in Sarwelge est una meta vetus, deinde vádit ad viam magnam ducentem in Tyrnam penes quam est una antiqiia meta et alia nova, deinde exit ipsam viam magnam versus meridiem ad viam fuues vocatam, inter quas duas vias sunt septem mete nove distingentes terram Tolwayfelde a terra Scemcb, item in extremitate eiusdem vie fuues est una antiqua meta et alia nova distiiigens ut prius, deinde girat versus occidentem et pervenit ad priorem magnam viam inter quas duas > vias sunt quatuor mete antique et quatuor nove distingentes ut priores, dehinc exit ipsam viam magnam similiter versus occidentem sed ad dextrum, et eundo pariim est una nova meta distingens ut prius, inde vadít directe versus septemtrionem ad silvam Sar usque quam silvam sunt octo nove mete et una vetus separantes ut prius, deinde venit ad terram eiusdem comitis Dominici Saaralya vocatam eundo directe versus septemtrionem et ibi cursus metarum terre Tolwayfelde usque terram Saaralya predictam terminantur; ut igitur ea que extra iudicium parcium voluntate terminantur ad perpetuam rei memóriám legitimis firmentur documentis ne effrenata cupiditas sui prodiga captata oportunitate temporis in negocio iusto deliberante concordie examine terminatis nova in posterum valeat litigia procreare, presentes concessimus literas nostras privilegiales pendentis sigilli nostri autentici munimine roboratas. Dátum in Wissegrad, duodecimo die quidenarum beati Georgii martiris predictarum, anno domini Millesimo COC° XXXmo tercio. Kívül régi írással : » Tohvayfeldu alias Bodogfalwa« és »metales possessionis Tolwayffekle alio nomine Bodogazzonfalua*. Az ezen ok-