Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. II. (1322–1332) (Budapest, 1881.)
Zunyug filius Petri filii Pouka de Kata iuvenis aule nostre ad culinen serenitatis nostre accedens, ne litteras dicti capituli litteris nostre maiestatis ipsi magistro Stepbano confirmantes concederemuSj contradiccionis obstaculo obviavit asserens ipsam possessionem sibi pertinere, nosque prout regiminis nostri incumbit officio volentes partibus utrisque iusticiam exliibere coequalem causam ipsius contradiccionis ad octavas beati Georgii martiris litteris nostris eo modo ut ipse Andreas dictus Zunyug litteras suas quibus mediantibus ipsa possessio ad eundem pertineat in ipsis octavis debeat exliibere in presencia nostra speciali prorogassemus ipsis itaque octavis advenientibus idem Andreas Zunyug quoddam privilégium domini Bele olim illustris regis Hungarie avi et predecessoris nostri carissimi felicis memorie presentavit nostre maiestati, cuius tenore diligenter perspecto comperimus evidenter, quod idem dominus rex Bela ipsam possessionem nomine possessionis bominum sine herede decedencium videlicet aurifabrorum regalium, Petro de Kata tunc pincernarum suorum magistro pro meritoriis suis obsequiis perpetuo contulisset; et clum nos viso tenore ipsius privilegialis instrumenti eundem Andreám Zwnyug requisivissemus, utrum idem Petrus de Kata beredes habeat vei heredum successores aut in qua linea generacionis idem Petrus de Kata sibi attineat, ipse Andreas Zwnyug eundem Petrum habere beredes simpliciter abnegavit, se autem ipsum in quadam linea generacionis remissa et remota sibi attinere főre affirmavit, nec aliquales litteras quibus mediantibus ipsa possessio cum suis proximis per eundem Petrum fuerit divisa aut participata potuit exliibere; unde quia ex tenore privilegii ipsius domini Bele regis eo quod ipsa possessio Tyukud nemini alteri preterquam ipsi Petro de Kata et suis heredibus ac heredum suorum successoribus pertinere dinoscatur cognovimus, et quia ipsa possessionaria collacio ad alias personas sue cognacionis preterquam ad ipsum Petrum de Kata et suorum heredum successores non extendebatur, ipseque Andreas dictus Zunyug senciens se ipsi Petro de Kata minimé in aliqua parte consangvineitatis attinere et per hoc ductus pregrauacionis formidine in facto premisso scilicet deviccionis ordinarie nondum ipsius litigiose contencionis fine
