Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. II. (1322–1332) (Budapest, 1881.)

nedicto Chanadiensi, Henrico Yesprimiensi aule domine regine . . cancellario, Georgio Sirmiensi, fratre Petro Boznensi, Chanadino Agriensi, Meskone Nitriensi, Andrea Transilvano, Ladislao Zagrabiensi et fratre ífcudopho Yaciensi ecelesiarum episcopis . . magnificis viris Johanne palatino, Paulo filio Sirnonis iudice curie nostre, Demetrio magistro tliavernicorum nostrorum, Thoma voyvoda Transilvanie et comite de Zonuk, Mykcli bano tocius Sclavonie, Johanne filio Logreti Bano de Machou, Johanne filio Babanik magistro thavarnicorum domine regine . . Deseu iudice curie eiusdem domine regine, Dionisio dapiferorum nostrorum et Stephano agasonum nostrorum magistris, Nicolao comite Posoniensi. Kék-piros selyem szalagon függő pecséttel; eredetije a pannonhegyi apátság Itban, Capsa 9. C. Közli: Stachovics Rémig. 393. 1329, nov. 23. A győri káptalan I. Károly királynak 1329. aug. 13-án kelt föntebb 371. sz. a. közölt rendeletét átírván rí margitszigeti apáczák és a petényi nemesek között fönforgott ügyben való eljárásról jelentését így folytatja : Nos igitur cum prefato Nicolao de Zazy homine vestro magistrum Nicolaum socium et concanonicum nostrum pro testimonio ad premissa exequenda duximus destinandum, qui recitarunt quod cum de voluntate parcium feria tercia proxima post octavas beati Martini confessoris in prefata possessione Pethen idem arbitrium fieri debuissset et se arbitrio nobilium virorum videlicet Andree filii Penchul de possessione Churle, item Salamonis filii de Karcha, item Stephani filii Seraphyn et Benedicti filii Hegun de eadem, item Jobannis plebani de Zeredahel, item Joliannis filii Jacobi de Zazy submisissent, iidem arbitri arbitrari non potuissent congrue inter eos, sed prefati nobiles de Pethen viginti iugera terrarum arabilium et de feneto ad viginti falcastra sufficiencia cum terris campestribus competentibus pascuis voluissent assignare sanctimonialibus dominabus de Insula Leporum non ultra, sed quia anjoukor! okmánytár ix. köt. 29