Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. II. (1322–1332) (Budapest, 1881.)

tes in perpetuum duximus concedendum quod quocienscunque nos cum nostris hostibus personale inimus conflictum tu tue persone arma et armorum quelibet insignia detectiva atque cristam et vexillum habeas et induas deaurata et sive puro omnia accendas in auro, et si quemcunque vei quoscunque milites similia tuis armis et armorum detectivis ferentes militaria insignia seu arma aurea aut deaurata intra nostri regiminis atque dicionis reperieris, ipsi milites tibi cedant et liuiusmodi sua arma et armorum detectiva insignia deaurata militaria exponant, tuque eadem ab ipsis auferendi sine contradiccione aliqua plenam a nobis concessam liabeas ubique potestatem. Dátum per manus discreti viri magistri Andree prepositi ecclesie Albensis et aule nostre vicecancellarii dilecti et fidelis nostri, anno domini Millesimo trecentesimo septimo (így), decimo kalendas Novembris, regui nostri anno similiter vicesimo septimo. Kivül, a XIV. század részéről való írással Privilégium K. regis super datis signis armorum magistriDonch deauratis. Vörös és sárga czérnán függő pecsét nyomaival; eredetije a N. Múzeumban. \ t o rO"f , 299. 1327. Kálló. nov. 20. Szabolcs vármegye alispánja és bírótársai Kállai Lászlónak Lengyel János elleni ü , yét elhalasztják. Nos magister Jacobus filius Petri vicecomes magistri Jacobi filii' quondam Dause palatini comitis de Zobouch et quatuor iudices nobilium de eodem damus pro memória, quod cum secundum continenciam priorum literarum nostrarum memorialium Ladislaus filius Michaelis sabbato proximo post festum beate Katerine virginis Lukachiuin et Paulum filios Bana et Nicolaum sponsum Damiani servientes suos racione nocumenti contra magistrum Johannem dictum Lengel statuere debuisset sicque ipso termino adveniente idem magister Ladislaus eosdem servientes ipsius statuit prout tenebatur et ANJOUKORI OKMÁNYTÁR II. KÖT. 22