Nagy Imre: Anjoukori okmánytár. Codex diplomaticus Hungaricus Andegavensis. I. (1301–1321) (Budapest, 1878.)

13 í 6. JLTN. 1. 397 tur versus partéra orientalein et peruenitur ad quandam ma gnam arborem piri plantati fructiferi et non siluestris quam relinquit parti septemtrionali. Et abinde pergit vlterius ad eandem partém orientalem et venitur ad quamplures arbores fruetiferas langas gemelcbe dictas, Cuius maiorem partém relinquet ad partém septemtrionalem et minorem ad partém meridionalem In quarum medio arborem salicis pro meta plantassent, deinde ad eandem partém orientalem per modicum spácium transeundo peruenitur ad quendam alueum quem ipsi similiter pro meta elegissent. Et ab eodem alueo progrediendo paululum cadit in viam Irynyuth dictam In qua bonum spácium eundo vádit ad quendam dumum Zylbukur dictum vbi et que est antiqua meta ipsorum vtydem retulerunt, Abinde currit in eadem via acl eandem partém orientalem et peruenitur ad duas metas terreas iuxta eandem viam a parte septemtrionali positas et erectas, demum ipsam viam vltra saltando ad partém orientalem Estiualem peruenitur ad viam publicam Sabcbutb dictam et saliendo ipsam viam versus eandem partém orientalen, estiualem venitur similiter ad duas metas terreas, ab binc pergit ulterius ad eandem zonam et peruenitur ad quendam monticulum vulgariter Berch dictum In cuius vertice sunt tres mete principales, Quarum vna possessioni Mezeupetri, alia possessioni kysbesenew. Et tercia possessioni eorum Rezege predicte separat et distinguit vbi ipse mete terminantur. Quequidem mete et signa pro metis extimate a parte septemptrionali separant petro filio petri et paulo filio Oliuery memoratis, a parte vero meridionali Alexandro filio Alexandri supradicto, vnde redeunclo ad eandem ecclesiam beate margaretbe virginis vbi siluam ac alias terras vsuales ipsorum interse hoc ordine dixerunt diuisisse, Quod incipiendo in quinto pede seu linea a parte septemtrionali ecclesie beate margaretbe virginis memorate habite eundo modicum spácium ad eandem partém septemtrionalem cadit in publicam viam, que via currit in medio silue ipsorum et procedendo in eadem via per competens spácium peruenitur ad quandam arborem Ilicis crucesignatam quam ipsorum predecessores ac ipsi pro meta elegissent, deinde procedendo modicum spácium in eadem via ad partém occidentalem estiua-