Mathiae Corvini Hungariae regis epistolae ad Romanos pontifices datae et ab eis acceptae. Mátyás király levelezése a római pápákkal. 1458–1490. (Budapest, 1891. Mon. Vat. Hun. I/6.)

tum est, qui Germaniae, Hungáriáé Poloniaeque principes qua apostolicae sedis legátus adierat. Injuncti sibi officíi praecipua pars eo spectabat, ut Mathiae regi perennem sanctae sedis in eum benevolentiam opemque assiduam fore asseveret; utque ejusdem jura et commoda coram Caesare regeque Poloniae tueatur. Quin — si opus fuerit, — majoris etiam potestatis robur eidem additum : censuris videlicet ecclesiasticis Casimirum et Uladislaum coércendi, ne Mathiae ultra adversentur.

1 His documentis instructus orator, ineunte vere, in conspectum regis Hungáriáé venit, et quum de pacifica Mathiae mente luculenta nactus esset argumenta, initio Julii Cracoviam adivit, ubi ad tollenda unionis obstacula nervis omnibus adlaboravit. Industriae huic eximiae fructus adscribendus est: quod mense Februario anni proximi (1475.) Mathiae, Casimiri item ac Uladislai procuratores ad conferenda invicem consilia diem statuerint. Ast quum studia adversa transactione componi nequaquam possent: autumno 1474. rex Poloniae cum filio Silesiam Mathiae obnoxiam ingenti exercitu invasere. Hinc tamen — accepta haud exigua clade, — mox receptui canere, pacisque conditiones a rege Hungáriáé injunctas acceptare coacti sunt. Ad pacem vero hanc ineundam Mathias tanto magis inducebat animum, quanto acriori industria viribusque collectis nunc iterum turbis orientalibus occurendum erat, obsequendumque papae monitis, Mathiae ardorem contra Turcas continuo acuentis.

2 Igitur sub autumno a. 1475. copias bene instructas ad ripam Savae deduxit, ut Szabácsium, arcem in finibus regni operibus naturaque munitissimam expugnaret, quam pertinacissima plurium hebdomadarum obsidione tandem obtinuit. 1 Instructionem cardinali Barbo datam, integram continet elucubratio a Cracoviensi Academia adornata : Codex Epistolaris saeculi XV. pp. 259—64. Rescriptum vero papae ad eundem de I. Mártii 1472. vide apud Theiner, t. II. p. 431. 2 Litterae sub num. LXIX, LXXI, LXXII. & LXXVIII.