Bullae Bonicacii IX. P. M. IX. Bonifác pápa bullái. 1396–1404. (Budapest, 1889. Mon. Vat. Hun. I/4.)

tionem dilecti filii Petri de Suessa, Archidiaconi Zaliensis (sic) in ecclesia Strigoniensi, dicti Electi ad hoc legitimi procuratoris, realiter et cum effectu solvisset, Nos eiusdem Luce indemnitatibus providere volentes auctoritate apostolica per nostras litteras decrevimus, casu, quo dictum Nicolaum Electum ante restitutionem seu plenariam satisfactionem solutionem dicte quantitatis pecunie ab hac luce migrare aut per nos ad aliam ecclesiam transferre vei ipsam ecclesiam Transilvanam alias quovis modo vacare contingeret, eandem ecclesiam Transilvanam et illum, qui ei pro tempore prefuerit, esse et remanere eidem Luce in huiusmodi pecunie quantitate continue obligatos, donec ei foret de eadem plenarie satisfactum, sibi nichilominus de hiis, que propterea reciperet, quittandi et plenius absolvendi dantes et solventes per easdem litteras plenariam potestatem concedendo . . . Cum itaque, sicut accepimus, prefatus Electus, huiusmodi quantitate pecunie non soluta, extra Romanam Curiam spiritum reddiderit Altissimo, prefatusque Petrus, nomine procuratoris predicti Electi, et etiam, ut principális debitor, nec non dilecti filii Brictius de Monté, Agriensis et Johannes de Syrimio, Collocensis Prepositi ac Urbánus Georgii Lector et canonicus Syrimiensis ecclesiarum ac Johannes Egner, Archidiaconus Transilvanus, ut fideiussores et etiam ut principales debitores, communiter et quilibet eorum in solidum se ad restituendum et solvendum in certis terminis, tunc expressis, predicto Luce huiusmodi pecunie quantitatem, que, ut asseritur, ad summám trium millium florenorum auri se extendit, sub certis forma, penis et censuris obligaverint et obligaverint (sic), ipsique Brictius et Johannes de Syrimio fideiussores expensas et damna usque ad valorem sexcentorum florenorum auri fecerint et sustinuerint, Nos attendentes huiusmodi solutionem, obligationem et expensas ac dampna nomine prefate ecclesie Transilvane, que iam pastore carere dinoscitur, fuisse facta, ipsamque ecclesiam Transilvanam seu illum, qui ei pro tempore prefuerit, ad restitutionem et solutionem huiusmodi debiti ac damnorum et expensarum merito deberi et obiigari, cupientesque indemnitatibus dictorum tam Luce, quam debitorum et fideiussorum predictorum, ne graventur iniuste, providere Discretioni vestre . . . mandamus, quatenus . . . dilectos filios Prepositum, Lectorem, Cantorem, Custodem, Archidiaconos et Capitulum dicte ecclesie Transilvane necnon illum, quem forsan ipsi ecclesie interim prefici vei preesse contigerit, et singulares personas eiusdem Capituli sub excommunicationis et privationis beneficiorum ecclesiasticorum, que nunc obtinent et inhabilitationis ad eadem et quecumque alia beneíicia ecclesiastica in futurum 44*