Thallóczy Lajos–Áldásy Antal: Magyarország és Szerbia közti összeköttetések oklevéltára 1198-1526. (Budapest, 1907. Magyarország melléktartományainak oklevéltára. Codex diplomaticus partium regno Hungariae adnexarum 2.)

Ulustrissime princeps et potentissime domine, salutem et prosperos successus. Postquam serenissimus dominus Ladislaus, Hungarie et Bohemie rex etc. ad hoc regnum venit, aceersitis prelatis, principibus, baronibus regni istius et negotio fidei pro quo missi sumus in consultatione posito consultum est contra Turchos fidei christiane hostes pro Christi vindicandis iniuriis, et ut apostolicis monitis et imperialibus suasionibus satisfiat bellum gerendum esse. Verum quia in Servia et confinibus Turchorum impresentiarum non parvus est grani, ordei et aliarum rerum edibilium defectus propter anni preteriti sterilitatem et novis anni presentis maturis fructibus erit abundantia. Videbatur non cogi exercitus Hungarorum nec vocare exteros usque ad Kalendas Augusti hoc aug. 1. consultum. Rex alto animo et ferventi fidei zelo amplexus, die sexta Április publice nobis respondit in sua presentia astantibus ápr. 6. prelatis, principibus, baronibus, nobilibus huius regni Bohemie et Austrie per reverendum patrem domínium Varadiensem antistitem, aug. 1. quod in Kalendis Augusti exercitum in confinibus congregatum contra Thurcum habebit et curabit, quod suo et aliorum qui auxiliaturi venerint exercitibus usui necessaria habeatur habundanter. Post hoc certior facta est regalis maiestas Turchum iam castra movisse properare castrum Andoralbam, clavem istius regni occupare, Danubium transire et in hoc irumpere regnum. Ouare serenissimus dominus rex non expectatis Kalendis mandavit cogi exercitum et occurrere hosti venienti, muniri castra, tutari passus et vada Danubii. Iam vestra dominatio illustrissima novit periculum commune scit quid incumbat eidem. Ulustrissime princeps non solum de hoc magnó regno questio est. Sed de imperio omnibus et christiana religione, de vobis, liberis vestris et dominiis, si hoc regnum cesserit aut occupatum fuerit, quod deus sua pietate avertat, de residuo orbis actum est. Cum tali est hoste certamen, cum quo non esse potest aliqua pacis conditio qui servitutem christianorum sine abnegatione Christi non querit, cui nullus est ludus iucundior quam sanguis sparsus christianorum. Res ista aspera est et multi eam non timent et alii alios expectant arbitrantes satisfactum deo restitumque hosti. Si respondent se facturos quantum alii potentie pacis dignitatisque fecerint cum putate debent tali responso gressum hosti non impediri, imo properandi maior occasio datur, nec deo est satisfactum qui facta