Teleki József gróf: Hunyadiak kora Magyarországon. Oklevéltár. XI. (Pest, 1855.)

császár, vagy tanácsosainak cselszövényei s halogatásai neki ártalmára legyenek. Kelt Gyöngyösön seplember 14-dikén 1461. Malthias Dei gratia Rex Hungarie, Dalmalie , Croatie etc. Serenissimo principi, Domino Georgio eadem gratia Regi Bohemie et Marchioni Moravie etc. Patri et Fratri nostro carissimo , Salutem , et otnnis boni incrementum. Serenissime Princeps, Fráter carissimus! Cum pridein Agrie receptis literis Serenitatis Yestre respondere pararemus eisdem, in quibus scribebatis, quod intelligeretis bonam mentem Serenissimi Domini Imperatoris Romanorum ad pacem et concordiam nobiscum et cum Illustrissimo principe, Domino Alberto Archiduce Austrie fratre suo, tractandam, et quod rescriberemus vobis, si res nostras cum eodem Imperatore per médium Fraternitatis VesI re tractare, et ad eflectuin usque perducere vellemus; interea rumore ad nos referenti intelleximus, quod idem Albertus Archidux se cum Imperatore per médium fraternitatis Yestre composuerit, et solutis castris a campo recesserit; similiter quod copie nostre, quas in subsidium eiusdem archiducis miseramus e campo discesserint. Mirati sumus satis hoc audito, ea potissimum ratione, quod et Fraternitas Vestra responsum quod petierat, a nobis non expectarit, et ipse Albertus Archidux cum Imperatore sine nobis qualem cumque intelligentiam susceperit. Qualis hec intelligentia facta sit nobis nescimus. Hoc scimus, quod mandatum tractande pacis, seu etiam treugarum cum Imperatore neque nostris quos in auxilium dicti Archiducis miseramus, neque quibuspiam aliis usque in hodiernum diemhacvicc dedisse tneminimus. Auget etiam admirationem nostram, quod idem nostri nihil hactenus neque de discessu eorum, neque de hujusmodi intelligentia cum Imperatore seripsere. Veremur igitur quod hec ipsa intelligentia talis sit, qualem Imperátor optare solitus est, quotiens Serenissimo Principi quondam Domino Ladislao Regi, predecessori nostro, in petitionibus suis justis reluctatus est. Vestra Fraternitas non ignorat, quotiens gc iiorem nostrum felicis recordationis frustrata spe deduxit, quo-