Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IX. Vol. 3. (Budae, 1834.)

j. 8. Andreas I. (rexit ab A. 1046—1061) seu ideo, quia Graeci temporum aduersitate vsi, fines quoque Hungariae ad Sirmium corripuerant, seu ad iura regni auita tuenda, non limites solum per Kadum Palatinum rectificauit (V. Diploma ad an. 1056); sed in Dalmatiam quoque procurrit. Dandulus certe Venetus fatetur: „Andreas, Rex Hungariae, Dalmatinos continuo inquietans , aliquos tandem ad deditionem coegit." Apud Murat. Script. rerum Italic. Tom. XII. Chronici p. 239. Et Archi-Diaconus de Guerche ( scripsit circa A. 1350) testatur: „Andreas Radum PaJatinum, et Belam ( fratrem suum ) Ducem Sclauoniae constistituit. Isti regem Croatiae (Stephanum Crescimiri . II. filium ) coarctarunt, et Sclauoniam ad veteres limites Zettinae fluuii reduxerunt." Apud Kerchelich 1. c. Occasione hac factum fuisse videtur, quod Legenda S. Chrystophori, per Gregorium Arbensem scripta , perhibet: „Vnragi ( Ungari ) Ciuiuitatem Arbensem obsiaent; dum Dalmatia nulli adhuc iugosubiecta fui t." B e 1 a filiam suam R. H. Crescimiri Petri, qui res-Dalm. terra marique laborantes restituit (V. Dipl. A. 1069.) cognato Zwonimiro (apud Thuroczium Solomero) praepotenti Toparchae, ac Croatiae Bano , Helenam, vulgo Lepam, seu pulchram , in coniugium dando familiaritatem inter Hungariae, acDalmatiae regna firmauit. Ioannes A. D. de Guerche 1. c. Salomon illius successor, Croatis in Marchia recuperata, ac Charentanis adpropria repulsis auxilio fuit. Chron. Carentan. L. VII. c. 32. „Tum terrestria ingressus laderam e Venetorum potestata eripuit.

4' Ita Dandulus !. c. p. 244. Pray Annal. 3. p. 66.