Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VIII. Vol. 7. (Budae, 1842.)

clesinm dali Regis, malle se extrema pati, quam po»» testate sua libere principem, quem veilent, eligendi, decedere.'

4 Cautela liac acceptata fuerat Carolus votis suis damnatus, in Regeinque Hungariae eleuatus: ,.Ipse vero Dominus Legatus ad consummationem coeptorum per eum feliciter, feruenler anhelans, ad eorumdem Praelatorum, Baronum etNobilium , supplicationem, petitionem, et expressum consensum, praefatum Dominum Carolumde regali progenie propagatum,successorem regni legitimum declarauit: in solemnitate debita confirmauit, acpraediclae ecclesiae nomine acceptauit ;et subsequcnter omnesvnanimiter etconcorditer, post confirmatiouem huiusmodi, tam adhaerentcs, quam adversantes hactenus receperunt, et recognouerunt, ipsi tanquam vero Regi ac regni Hungariae successoii seruire et obedire teneri, tanquam vasalli legitimi et fideles Domino naturali — eidem fidem et iuramentum super verae crucis lignum praestiternnt, statim ipsum Carolum Regem cateruatim eleuatum sustollentes manibus" Anno 1308 Cod. Dipl. tomo VJII. vol. 1 p. 207 — 20S, 7). Hac solennitate perpetuitas successionis addicta fuit Caroli legitimae progeniei; quam comitiis in Rakos celebratis his verbis sanxerant: ,,Nos Dominum nostrum Carolum ac posteritatem eius, prout legalis successio exigit, in Regem Hung. naluralem Dominum per7) Facti proin huius verltatem haud professus fuerat Car lus Rob., quum se iure duntaxat geniturae Regem factum indicauil: „A t >to teraporo, quo diuina opitulante gratia, regui Hung. guberiiacula suscepimus, iure genituraeatq. n iturali propagine prouenientis:" A• 1311. „toto teinpovr, qu » in rig ium nostrum Flung. iurn et o r d i n e g e, niturae nohis debi tnm, innitraiiimus." A. 132i).