Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VIII. Vol. 7. (Budae, 1842.)

ru liio, Colomaimi filio notlio, fauore pi ius Ludouici VII. Galliae Begis, mox Lamperti Comitis seditione, Rutlienorumque ac Polonorum praesidio impetitus quidem fuerat, ast progeniei regalis verae haereditas triumpliauit: „Proceres autem regni miserunt ad Ducem liuthenorum ac Polonorum, qui pro Borichio yenerant, dicentes: non decet vos contra iustitiam quaerei e regnuin horaini adultero. Nos enim scimus, quod de iure reguum babere debeat Bela; et ipse regnat cum consensu totius populi." Ibid. cap. LXIY. Belae posteri successionem regni geniturae iure sibimet stabiliuerant: „Geysa II. Iiex, secundi Belae Regis filius, sceplra paterni regni, scilicel Hungariae, Dalmat. Croat. Ramaeque, iure haereditario obtinens." A. 1151. Stephanus III. Ego Stephanus, Dei gratia sublimis et triumphator Rex Hungariae, bonae memoriae Geysae Regisfilius, paterni regni gubernacula, Deo auxiliante, obtinens." Stephanus IV. Ego Stephanus, inspirante diuina gratia, paterna insignitus dignitate." Iterum SteIII: „Ego Stephanus, Dei gralia Rex Hungariae, sul^Iimis triumphator, Geysae Regis filius, paterno successus solio." Bela Dei gratia, llex Hungariae, bonae memoriae Geysae Regis filius." V. Codicem Diplomaticum. Regnum Ladislai II. ac Stephani IV. iuris electiui patronis suflfragatur minime : non fuerant hi, quemadmodum Bela I. ac S. Ladislaus regni necessitate per Primates ac populum electi; sed praepotentia Immanuelis, Graecorum Imperatoris, intrusi, ideo vsurpatores censebantur: „Sub Stephani III. imperio dux Ladislaus, filius Regis Belae coeci vsurpauit sibi coronam dimidio anno. Mi-