Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VIII. Vol. 4. (Budae, 1832.)

lile ad extrema deduci dudum debuissent." Annal. Aust. P. I. p. 272. Limitum Hungariae a parte Carentauorum, nemo Scriptorum, nec cel. B. Iiorniajr. fjui de regione liac illustrata optime meruerat, meminit. Aftirmal is, et quidem recte

? ItaliamNo-. ricum, hoc vero Pannoniam inferiorein contigisse. „Petouione transis pontem, inlras Pannoniarn inferiorem" ex Strabone. Ait: Carentaniam Carolingicam in se complexam fuisse, quidquid ad Orientem, et Austrum infra Bauariam a monle Commageno, qui regnum Australe clausit, per limites Hungariae ad littorale vsque Adriaticum decurrit" 1. c. p. 15. Docet dupplicem fuisse Carentaniae Marcliionatum: Superiorem, non raro Marchiam eiiam ad Ilabam dictam, ad quam Styria superior, in qua liodie circuli Bruckensis, Graecensis, et Iudenburgensis, cum vrbibus praecipuis Piitten et Styra (quae subin regioni huic nomen dedit) pertinebant ; et inferiorem , Y i n i d i c a m etiam, tum Transjluanam, iuxta Sauanam ac trans Drauanam Marchiam compellatam y in qua locus praecipuus Cillea , et nonnunquam etiam Petauia; ad quam circuli Marburgensis, Cilleiensis, ac pars quaedam Carnioliae censebantur. Exstincta domo Comitum de Miirczthal Ducatum hunc Carantaniae Comitibus de Sponlieim- Ortenburg jjaruisse. Giinthero de Holienyvart defuncto Ottocarum Comitem de Styria vtramque Marchiain vniuisse An. 114 0. domus denique Babenbergersis Austriae testamentaria dispositione iuris factaui fuisse." I. c. Innuit tamen verbis supra § — laudatis j)artem Carentaniae ad Hungariam quoque pertinuisse. Eam scilicet primaeua Hungarormn fortuna vici-