Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi VII. Vol. 4. (Budae, 1837.)

cae terrae cultricem fuisse, deinde regem nactam potentem et bellicosum, ac militari yirtute praecipuum, patriam ampliasse

} montanam usque ad Caucasum, campestrem vero usque ad Oceanum Scythicum et paludem Maeotidem, flumenque Tanaim sui historici Jaboris tertio posuit. Et tam ipse Diodorus ibidem, quam Herodotus, in sua chronica libro IV. fabulam inducunt; dicentes: Herculem, priorem illo, qui postmodum res Trojanas turbaverit, in Hilaea, a yirgine tellure nata, ancipitis naturae, humanae videlicet ac serpentinae, tres filios Agathyrsum, Gelonum, ac nouissimum Scvtham procreasse; Scytham a Matre regni haeredem constitutum, a quo tandem tum populi, tumque reges Scytharum processissent, atque regio nomen accepisset." lbid. c. III. Taceo recentiores , qui Hungaros jam a Hunis, jam a Fennis, vel Tataris, Calmucis, XJjguris, Mongolibus etc. deducunt. §. 5. Latebris idmodi penetratis, obicibus disruptis, Magyarorum, Chunorum, Jasonumque 110stratium aborigines, sedesque avitas sincerius se monstrasse, visus sibi est Stephanus Horvat, Musei Szechenio-Nationalis Custos; eruderationumque suarum momenta lineamenlis titulo: llajzolatok a' Magyar Nemzet' legregiebb tortenetibol, An. 1825. Pestini forma octava editis, attentionis causa, adumbravit; solemniis Au gustae reginae Carolinae sacra, Excellentissimae Dominae Annae Urmenyiae dicata, C. Joannes Nep. Majlath versione Theutonica donavit: „Geschichte der Magyaren. IV. Bd. in fme. §. 4. Quae in apricum se gloriatur deduxisse ac toti Europae nota fecisse, sunt: