Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 2. (Budae, 1829.)

ifi Acon in vlraque littera, el lingua. Et il>i erant Sacerdotes Armeni, qui sciebant Turcicum, et Arabicum; et ille socius domus Dotnini, qui sciebat Svrianum, et Turcicum et Arabicum. Et velierunt Scriptores, et ille Coiac, et fecerunt litteras interprelari. IIoc factum est festo S- Petri ad vincula. In crastino mane venit quidam sacerdos, frater ipsiusCoiac, postulans vasculum cum chrismate, quia Sartach volebat videre, vt dicebat, et dedimus ei. Hora vespertina vocanit nos Coiac dicens nobis: Dominus llex sCripsit bona verba Domino lueo; sed sunt in eis diflicilia, de quibus nihil auderet facere sine consilio Patris sui; vnde oportet vos ire ad patrem suum ; et duas bigas, quas adduxistis lieri cum vestimentis el libris dimmittetis mihi, qu-ia dominus meus vult res diligentius videre. Tunc venit ille, qui debebat ducere nos ad Baatu, sic ergo euntes versus Baatu, recta in orientem, tertia die peruenimus ad Etiliam; cuius aquas cum vidi, mirabar vnde ab aquilone descenderunt tantae aquae. Antequam recederemus aSartach dixit nobis supradictus Coiac, cum aliis multis Scriptoribus Curiae: Nolite dicere, quod dominus noster sit Christianus , sed Moal. Nec volunt vocari Tartari; tartari enim fuerunt alia gens de quibus sic didici: Tempore, quo Franci ceperunt Antiochiam, tenebat monarcliiam in illis lateribus aquilonis quidam, qui vocabatur Concan ; Con est proprium nomen , Can est nomen dignitatis, quod idem est, qui diuinator. Omnes diuinatores vocant Can ; vnde principes dicuntur Can, quia penes eos spectat regimen populi per diuinationem. Ynde legitur in Historia Antiochiae,