Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi IV. Vol. 1. (Budae, 1829.)

irion solum dictas terras, sed etiam alias terras regrii nostri; et quod rusticos de regno nostro ciiinscunqiie conditionis et nationis, ac Saxones vci Teutonicos de nostro regno non recipiant ad I»abitandum terras supradictas , nisi de licentia regia speciali. Adiunctum insuper fuit a nobis , et a Praeceptore iam dicto, noinine praefatae doinus receptum, quod si praemissa vel aliqua, seu aliquid de praemissis, ad quae dictus Praeceptor se et praedictam doinum superius obligauerat, per ipsum vel per alium praeceptorem seu magisrtum ; pro tempore constitutum, omilti contingeret, et tertio sollempniter admonitus satisfacere non curaret, magnusque Magister transmarinus super liaec modo debito pro parte regia suflicienter requisitus, non emendaret infra annum post factam requisitionem, quod omissum est seu neglectum per dictum magistrum , seu praeceptorem, pro tempore existentem , emendam seu vltionem per subtractionem red ituum; vel alio modo, iuxta quanlitatem et qualilatem excessus , regia deliberatio recipiet, iuxta suae beneplacitum voluntatis. Yt igitur vniuersa et singula supraclicta, coram nobis et baronibus nostris recilata, perpetuae firmitatis, quantum est ex persona nostra, robur obtineanfc; quae fide data porrectione dexterae regalis nostrae promisimus , durantibus obligationibus, ex parte donms factis, inuiolabiliter obseruare, et facere obseruari, praesentem tradidiinus paginam, charactere bullae noslrae aureae communitam; et saepe dictum Praeceptorem, nomirie domus liospitalis praefatae , per dilectum, fidelem nostrum, magistrum Achillem, Albensem Praepositum, aulae nostrae vice-Cancellarium, in possessionem praedictorum corporalem auctoritate regia fecimus introduci. Datum per manus reuerendi Patris Benedicti, Arcliiepiscopi