Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi III. Vol. 1. (Budae, 1829.)

egritudine liheratus, ad ipsum proeederet expurgandum; sed in recipienda purgatione procedere noluit, tum quia collega eius tunc temporis erat absens, tum quia vnus de compurgatoribus erat egrotus , rescribens nobis , si bene recolimus, quod, licet idem episcopus, se posset honeste purgare, purgatione tamen minime indigebat ; maxime, quum cessante causa , cessaret effectus. Inde siquidem fuit, quod nos mandatum purgationis non duximus iterandum , quum carissimus in Christo filius noster, A. rex Vngarorum illustris , eum nuper per suas litteras valde nobis reddiderit commendatum asserens, quod inuidiose fuerant contra eum talia excogitata figmenta ; sed illud certissime protestamur, quod, si pontifices illi , qui , quum verbum super hoc motum fuisset, personam ipsius velut excusantes, eundem nobis multipliciter commendarunt; quum ab eodem forent episcopo requisiti, nollent ipsum purgare; nobis se redderent vel de mendacio, vel de odio valde suspectos, possentque de iure metum indignationis apostolice formidare ; presertim hi, qui se illum promiserant purgaturos. Nam de abbatibus nulla est difficultas. Quum ergo nos eundem episcopum sincera diligamus in Domino caritate^ vtpote qui eum hactenus in Ecclesia Dei columpnam immobilem nouimus perstitisse, nec cadere posset absque graui et grandi ruina , maiori forsan ecclesie, quam persone ; discretioni vestre per apostolica scripta precipiendo mandamus, quatenus, quantumcunque deceat, vel expediat, vt idem episcopus adhuc satagat se purgare, quamuis per ipsum non steterit, quo minus purgauerit semet ipsum, quando purgationem curauit offere, non vt ratum