Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomus II. (Budae, 1829.)

ouium suarum curam Simoni Pctro committeret; conditionem posuit, dicens: Diligis nie, Simon Petre? Pasce oues meas. Si conscientiarum factor et conditor conditione liac vsus est, nec semeltantum, sed et secundo, et vscjue ad contristationem ; qua uos solicitudine , qua prouisione oportet tantam Ecclesiae praelationem, lantam Cliristi ouium curam fratribus imponere, quorum conscientias non videmus ; illis maxime, quos nullo vsu nouimus; quorum dilectionem penitus iguoramus? Aiunt, oinne iusiurandum a CKristo Deo in Euangelio esse proliibitum, nec ab ipsis Apostolis post Dominuin, nec inConciliis inueniri posse statutum. Quid est eigo, quod ideui Dominus subsequutus «it, quod amplius est, a malo est? Hoc enim amplius, vt exigamus, malum nos, illo permittente eompeilit. Nonne maiiun est ab Ecclesiae vnitate, asedis Apostolicae obedientia, resilire? Nonnemalum est, contra sacrorum canonum statuta prorumpere? Quam multi hoc etiam post sacramentum praesumserunt? Nonne praedecessor tuus, praeter Romani Pontificis conscientiam, damnauit Episcopum? quibus hoc canonibus , quibus Conciliis legitur esse permissum ? Quid super Episcoporum translationibus loquar, quae apud vos non auctoritate apostolica , sed nutu Regis praesumuntur? Propter liaec mala et alia euitanda huiusmodi iuramentum exi"itur. Cur autem iurameno tum dominus prohibuerit, Apostolus Iacobus manifeste adiiciens docet: Yt non sub iudicium incidatis; ne quisquam (sicut et Augustinus exponit) assiduitate iurandi ad periurium per consuetudinem dilabatur. Quapropter iuratione quis 11011 vtatur , nisi necessitate, quumvidet pigros esse liomiTom. II. 3