Fejér, Georgius: Codex diplomaticus Hungariae ecclesiasticus ac civilis. Tomi XI. (Budae, 1844.)

lis sui, ac deinde sub regiinine Leopoldi etiam Au* striae Ducis permansit; nam puer erat. Cum vero iam pubertatis annos attigisset, repetereturque a subditis, Leopoldus eum diligentius custodiebat, nec facilis ad restituendum erat; ob quam rem non paruae discordiae ortae sunt. Demum vero Dominus de Yalse antiquior, sub specie venationis Albertum secum accepit, ducensque ipsum Viennam, de manibus tutoris extraxit, ac sic iuuenis dominationem accepit; vsus plurimum est consilio eius, qui se liberauerat. Creuit autem Albertus, ac Elisabetli, filiam Sigismundi regis in vxorem accepit, feminam admodum pulcbram, quae secum magna cum pudicitia vixit. Exinde, cum Bobtmi baeresim induissent, vicinosque omnes bellis terruissent, solusbic Morauiamet Austriam, potenti brachio tutatus est, nec minora damna Bohemis intulit, quam ab eis percepit. Erat enim sedulo in armis, currusque Bohemorum more in aciem educebat, assiduisque laboribus mililem suum ad exercitiura rei railitaris indurauerat. Itaque vnum ex omnibus vicinis Albertum, Austriae Ducem, Bobemi timuerunt; nam et saepe prostrali ab eo, el saepe fugati sunt. Cum denique Sigismundus socer interiisset, mox Hungari eum in regem vocauere; similiter quoque et Bohemi. Itaque paruo tempore duo baec sibi maxima regna obuenerunt. Sed cum in Ilungariam perrexisset, coronarique deberet, fuerunt complures Nobiles , qui se nihil de sua electione sciuisse contenderent, nec eum regem volebant. Quibus Budam venientibus is obuiam exiuit iratosque Nobilium animos tanta humanitatis exhibitione parauit, coronatusque est cum omni pace. Interim et Electores Imperii, audita Sigismundi morte, eundem Albertum in regem Ro-