Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. X. (Pest, 1873.)
ceterique Ciues de Strigonio, omnibus Christi fidelibus, presentibus pariter et futuris, presens nostrum priuilegium inspeeturis, salutem in salutis largitore. Ad uniuersorum noticiam harum serie uolumus peruenire, quod quia Thomas pinquis, mercator Venetensis, dilectus socius et amicus noster speciális, iuxta continenciam aliarum litterarum nostrarum, a honorabili Capitulo Strigoniensis Ecclesie quasdam dornus suas et cameras infra nominandas; videlicet vnam iuxta uicum, de uico Latinorum ducentem ad Sanctum Nicolaum, et aliam cum domibus et curia iuxta alium uicum de eadem contrata Latinorum adiacentem ad uicum Sancti Martini ad partém septemtrionis, item quoddam pallacium suum iuxta locum fori iu terra eiusdem Capituli ab eadem parte septemtrionis, cum curia et edificijs in eadem habitis, cuius quidem pallacij et curie longitudo facit triginta sex mensuras cubiti wlgariter reyf dicti, latitudo uero viginti tres ; item quoddam pallacium suum iuxta paruum Danobium circa curiam domine Mariga, pro ducentis et quindecim mareis inpignoratas, seu inpignorata nostris litteris mediantibus, vt premisimus ; reddimere non potuit, neque valuit pluribus terminis et induciis, ad nostram supplicationem per idem Capitulum eidem assignatis ; ideo dedit idem Thomas, cum Nykolao filio suo, et Gegmerio consobrino suo, absque omni impedimento, de permissione omnium vicinorum earundem domorum et curiarum, cum om nibus i'ructibus et utilitatibus earundem, secundum libertatein nostre Ciuitatis, iure perpetuo coram nobis pro diéta pecunie quantitate eidem Capitulo possidenda, tenenda et habenda; ipsum Tliomam et suos posteros in vineis eorum pacitíce reliquerunt permausuros. In cuius rei memóriám et perpetuain firmitatem ad peticionem parcium presentes eoncessimus litteras, sigilli nostri munimine roboratas. Dátum et actum anno ab Incarnacione Domini millessimo ducentesimo nonagesimo IX 0., in festő ADnuuciacionis Beate Virginis Gloriose. (Az eredt-ti után Knauz Nándor, Magyar Sión Ili. köt. 949.)
