Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. VII. 1235–1260. (Pest, 1869.)

ipsis mercatoribus persoluendas, prout in publico instrumento confecto exinde plenius continetur; mandamus quatenus, si predictus Archiepiscopus et successores ipsius in statutis loco et terminis iuxta predicti tenorem instrumenti, ita quod nulla alia probatio vei certitudo super buiusmodi debito exigatur, mercatoribus ipsis, quibus nolumus pretextu alicuius constitutionis canonice vei civilis, aut euiuscumque privilegii vei indulgentie, de quibus in nostris litteris plene et expresse, ne de verbo ad verbum oporteat fieri mentionem, incumbere, quod de predicta pecunia in utilitatem ipsius Ecclesie sit conversa, de pecunia non satisfecerint memorata, ut extunc in dictum Archiepiscopum vei successorem suum, qui pro tempore fuerit, auctoritate nostra, monitione premissa sublato appellationis obstaculo, non ditferas promulgare, ac ipsos excommunicatos tandiu 'publice nunties, et facias per alios in locis, ubi expedire videris, nuntiari diebus dominicis et festivis, pulsatis campanis et candelis accensis, donec prefatis mercatoribus de predicta pecunia cum iustis et moderatis expensis, interesse, ac debita restauratione dampnorum, super quibus simplici verbo ipsorum mercatorum vei cuiusuis eorum sine sacramento et aliqua alia probatione dicti Archiepiscopus et successores credere teneantur, usuris omnino cessantibus, fuerit satisfactum. Si vero idem Archiepiscopus in huiusmodi excommunicatione per duos menses steterit, ab administratione spiritualium et temporalium suspendas eundem, prefixo ei nichilominus peremptorio termino competenti, quo personaliter nostro seconspectui representet pro meritis recepturus. Non obstante constitutione predicta, vei si dictus Archiepiscopus ex indulto Apostolico habeat, vei sibi aut eius successoribus contigerit indulgeri, quod excommunicari, suspendi vei interdici non possint, seu extra suam provinciám ad iudicium evocari per litteras Apostolicas, in quibus de indulto huiusmodi expressa de verbo ad verbum mentio non habetur, seu qualibet dicte Sedis indulgentia impetrata, vei etiam impetranda, per quam hoc impediri valeat vei differri. Dátum Laterani III. nonas Mártii, Pontificatus nostri anno undecimo. (Tbeiner, Vetera Monumenta Slavorum Meridionalum I. köt. 81. 1.)