Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. II. 1234–1260. (Pest, 1861.)
pus nec venisset in termino, nec post terminum etiam diutius expectatus; nos nolentes huiusmodi excessus Episcopi tam enormes penam effugere debite ultionis, dilectis filiis... Sancti Martini de Pannónia, et . . . Sancti Salvatoris de Sexard Abbatibus Ordinis Sancti Benedicti direximus scripta nostra, ut sepedictum Episcopum ad solvendas ipsi Abbati omnes expensas, quas fecerat a tempore, quo veniendi ad Sedem Apostolicam fűit ei terminus peremptorius assignatus, monitione premissa auctoritate nostra cogentes, facerent eidem Abbati expensas ad prosecutionem negotii necessarias de bonis monasterii provideri ; coniradictores per censuram ecclesiasticam appellatione postposita compescendo; prefigentes Episcopo et Cornelio supradictis, et duobus vei tribus monachis, principalibus fautoribus eorundem , terminum peremptorium, festum Purificationis Beate Virginis proximo tunc futurum, quo personaliter nostro se conspectui presentarent satisfacturi de tot excessibus, et facturi ac recepturi super premissis, quod requireret ordo iuris, ipsos ad id censura simili appellatione postposita compellendo. Ceterum cum dicti Abbates in commisso sibi negotio procedentes iniuncto ipsi Episcopo sub interminatione anathematis, ut expensas iuxta maudatum nostrum Abbati solveret supradicto, ac prefixo iarndictis Episcopo et Cornelio ac duobus monacbis termino peremptorio, festő Purificationis Beate Virginis proximo nunc transacto, quo iuxta tenorem mandati Apostoliéi in nostra presentia comparerent, in eos si secus agerent excommunicationis sententiam promulgassent: tandem ad instantem supplicationem ipsius Episcopi pax fűit inter eos taliter reformata, et firmata etiam eiusdem Episcopi iuramento, scilicet quod eodem Abbate ad monasterium suum plenarie restituto* et pacificam ipsius possessionem adepto, expensas sibi plene persolveret, et dampna omnia, que tempore discordie monasterium pertulit, integraliter emendaret. Eodem igitur Abbate iuxta formám pacis ad monasterium restituto, et vix ibidem per unius mensis spatium existente, irruentes in eum viri absque misericordia, filii scelerati, quod non absque amaritudine mentis referimus, ipsum interfectum bestiali more conciderunt in frusta, et ut in excessibus suis excederent univerSOB, unum de hospitibus, ad quos casu declinaverat, et unum
