Wenzel Gusztáv: Árpádkori új okmánytár. Codex diplomaticus Arpadianus continuatus. II. 1234–1260. (Pest, 1861.)

Sinister Miklós királyi f'őtálnokmester és kiküldött bíró Ítélete a bakonybéli apát és a pápai udvarnokok közt. 1255. Nos Nicholaus Synister Magister Dapiferorum domini Regis, éf judex super judicandis terris vduornicorum ex speeiali m andato Bele Dei gracia illustrissimi Regis Wngarorum constitutus, significamus presentibus et futuris presentes inspecturis , quod cum vduornici de Papa, videlicet Gwtben, Bytha et clericus Bartolomeus Abbatem Ecclesie de Beel ad nostram citassent presenciam proponentes contra eum quod duo molendina ipsorum, et vigintiquinque jugera terrarum cum particula feneti indebite occupasset et violener detineret; Abbas vero predicte Ecclesie in eodem judicio literas Dionysij Palatini íelicis memorie et Comitis Simigiensis, nec non privilégium Chak Comitis de Suprun, Hohvet Comitis de Ferreo Castro etDemetrij Comitis de Chanad, judicum a domino Rege Bela constitutorum ad restitucionem ipsorum molendinorum ét vigintiquinque jugerum terrarum cum particula feneti solemniter exhibuit, que ad emendacionem dicte terre satis evidenter protulerunt testimonia. Nos igitur juris ordine mediante, prout justiciam memorate Ecclesie éminere cognovimus in hac parte, dicta molendina et vigintiquinque jugera terrarum cum particula feneti statuimus sepe dicto Abbati Ecclesie de Beel libere et pacifice perpetuo jure possidenda juxta eandem formám , sicut in literis predictorum judicum inspeximus contineri. Quarum terrarum prima meta incipit a fluvio Thapolcha exeundo juxta magnam salicem in longitudine terrarum, que vulgo ketbaranna scele dicitur, a parte Ozorluka in longitudine unius jugeri cadit in anas scele ad orientem, et per eundem fluvium tendit ad meridionalem ad unum er, et per eundem er vádit ad metas Sancti Ladislai; binc autem reflectitur ad occidentalem, per indagines spinarum cadit ad fluvium Toplycha supra dictum, et per eundem Toplycba vádit inferius ad locum predictum, unde exierat; et ibi terminatur. Vt autem nostris gesta temporibus robur