Carolus Wagner: Analecta Scepusii sacrii et profani. Pars II. (Viennae, 1774.)
ihr land, von der Romifchen dienftbarkeit gäntzlich befreyet haben : alfs fie dem Keyfer Valentem in die flucht gefchlagen, ihm in einen Bauer haüslein verbrennet, und fein ganzes Kriegsheer erleget hatten. Nach Attilas todt im tritten Jahr (k) find fie wiederum der Hunnen mächtig worden , und haben Pannonién occupirt; den die zween Oft-Gothifchen Fiirften Valamir; und Thcodemir, wie auch Ardaricus tier Gepider König, fint zum erften von der Hunnen Königreich abgefallen, und fich frey gemacht. Und obwohl die Hunnifchen Fiirften mit heeres macht die Oft-Gothen, und Gepider wieder zum gehoxfam zwingen woiten, fo wurden fie doch überwunden , theils erichlagen , theils in Scythiam gegen Pontum in ihre alte heymath gejätet, und haben die Gepider allein der Hunnen 30000. erleget; dazu auch Ellacum den Son Attiiae (1). Nach diefer victori haben die Oft-Gothen Pannonién, und die Gepider Daciam Ripenfem , wieder einbekommen, welche Länder fie bey hundert jähren nemlich bifs auf Keyfers Juftiniani Zeiten in Polles gehabt : da denn die Oft-Gothen abermahl von Hunnen, und die Gepider, von den Longobarden theils erfchlagen, theils fubjugiret find, (m) Der Gepidarum ReA 3 liquiae thorum, & Hunnorum focios fuiffe dubitari vix poteil, liberi quidein ab Dominatione Romana, non item Hunnica erant. (X) Imo eodem , quo Attila obiit, annocaefis, fugatisque Hunnis, Ardaricus viítor Gepidas in libertatem afíeruit. Vide laudatum P. Pray Annál. Hunn. Part. I. Libro IV. (1) Refert h«c Jornandes de Rebus Geticis Csp. 50. (m) Juvat rem audire ex Paulo Diacono de gejlis Lonpobard. lilr. r. Cap. 27. obiit int ere a, inquit ille, Turifendus Iiex Gepidorwn, cui fuccejjit Cunimundus in Reg no All'oin vero cum Avaribus, qui primum Hunni, pcjlea a Regis proprii nomine Avarés apellati funt, fcedus perpetuum iniit: dein ad preparátum Gepydis belliim profectus ejl. Qui cum adverjus eum e diverfo properarent Avares, ut cum Alboin Jlatuerant, eorum Pátriám invaferunt. Trijlis ad Cunimundum nuncius veniens, invajijje Avares ejus terminos edicit. Qui projlratus animo, utrisque in angujliis pojitus , hortatur tamen fuos, pritnum cum Longobardis confligere; quos Ji fuperare valerent, demum Hunnorum exercitum e patria pellerent. Committitrr ergo pralium, pugnatumque ejl totis virilms. Longobardi yiclores effecli funt, tanta in Gepidos ira ftviemes, ut eos ad internecionem ufque delerent, atque ex copicfa midtitudine vix nuncius fupereJJ'et. In eo prtflio Alboin Cunimundum occidit, caputque illius fublatum ad bibendum ex eo pcculum fecit. Tunc Longobardi tartam adepti funt prtfdam, ut jam ad amplijfimas pervenirent divitias. Gepidorum vero genus ita ejl diminutum, ut ex illo jam tempcre ultra non habuerint Regem, fed univerji, qui fuperefje hello pot erant, aut Longobardis fubjecli (unt, aut ufque hodie Hunnis eorum Pátriám pojjídentibus duro imperio fubjecli gervint. Hadtenus Diaconus, qui cum tefte Muratorio ad fiiiem íeculi VIII. vitám perduxerit, patet id teniporis Gepidarum nomen nonduai penitus extin&um efie. Clarum eft etiam inter Hunncs egiíTe; at num in Carpaucis Vallibus? incertum.