Carolus Wagner: Analecta Scepusii sacrii et profani. Pars II. (Viennae, 1774.)

ihr land, von der Romifchen dienftbarkeit gäntzlich befreyet haben : alfs fie dem Keyfer Valentem in die flucht gefchlagen, ihm in einen Bauer haüslein verbrennet, und fein ganzes Kriegsheer erleget hatten. Nach Attilas todt im tritten Jahr (k) find fie wiederum der Hunnen mächtig worden , und ha­ben Pannonién occupirt; den die zween Oft-Gothifchen Fiirften Valamir; und Thcodemir, wie auch Ardaricus tier Gepider König, fint zum erften von der Hunnen Königreich abgefallen, und fich frey gemacht. Und ob­wohl die Hunnifchen Fiirften mit heeres macht die Oft-Gothen, und Gepi­der wieder zum gehoxfam zwingen woiten, fo wurden fie doch überwun­den , theils erichlagen , theils in Scythiam gegen Pontum in ihre alte heymath gejätet, und haben die Gepider allein der Hunnen 30000. erleget; dazu auch Ellacum den Son Attiiae (1). Nach diefer victori haben die Oft-Gothen Pannonién, und die Ge­pider Daciam Ripenfem , wieder einbekommen, welche Länder fie bey hun­dert jähren nemlich bifs auf Keyfers Juftiniani Zeiten in Polles gehabt : da denn die Oft-Gothen abermahl von Hunnen, und die Gepider, von den Lon­gobarden theils erfchlagen, theils fubjugiret find, (m) Der Gepidarum Re­A 3 liquiae thorum, & Hunnorum focios fuiffe dubitari vix poteil, liberi quidein ab Domi­natione Romana, non item Hunnica erant. (X) Imo eodem , quo Attila obiit, annocaefis, fugatisque Hunnis, Ardaricus viítor Gepidas in libertatem afíeruit. Vide laudatum P. Pray Annál. Hunn. Part. I. Libro IV. (1) Refert h«c Jornandes de Rebus Geticis Csp. 50. (m) Juvat rem audire ex Paulo Diacono de gejlis Lonpobard. lilr. r. Cap. 27. obiit int ere a, inquit ille, Turifendus Iiex Gepidorwn, cui fuccejjit Cunimundus in Reg no All'oin vero cum Avaribus, qui primum Hunni, pcjlea a Regis proprii nomine Avarés apellati funt, fcedus perpetuum iniit: dein ad preparátum Gepydis belliim profectus ejl. Qui cum adverjus eum e diverfo properarent Avares, ut cum Alboin Jlatuerant, eorum Pátriám in­vaferunt. Trijlis ad Cunimundum nuncius veniens, invajijje Avares ejus terminos edicit. Qui projlratus animo, utrisque in angujliis pojitus , hortatur tamen fuos, pritnum cum Longobardis confligere; quos Ji fuperare valerent, demum Hunnorum exercitum e patria pellerent. Committitrr ergo pralium, pugnatumque ejl totis virilms. Longobardi yiclo­res effecli funt, tanta in Gepidos ira ftviemes, ut eos ad internecionem ufque delerent, at­que ex copicfa midtitudine vix nuncius fupereJJ'et. In eo prtflio Alboin Cunimundum occi­dit, caputque illius fublatum ad bibendum ex eo pcculum fecit. Tunc Longobardi tartam adepti funt prtfdam, ut jam ad amplijfimas pervenirent divitias. Gepidorum vero genus ita ejl diminutum, ut ex illo jam tempcre ultra non habuerint Regem, fed univerji, qui fuperefje hello pot erant, aut Longobardis fubjecli (unt, aut ufque hodie Hunnis eorum Pátriám pojjídentibus duro imperio fubjecli gervint. Hadtenus Diaconus, qui cum te­fte Muratorio ad fiiiem íeculi VIII. vitám perduxerit, patet id teniporis Gepi­darum nomen nonduai penitus extin&um efie. Clarum eft etiam inter Hunncs egiíTe; at num in Carpaucis Vallibus? incertum.

Next

/
Thumbnails
Contents