Kitaibel Paulo - Tomtsányi Adamo: Dissertatio de terrae motu in genere ac in specie Mórensi anno 1810 die 14. januarii orto (Budae, 1814)

Sectio I. De terrae motu in genere

Helice, et Buris, notabiles quondam in Achaja propria ad Aeginam sitae Peloponesiacae urbes, misere periere •, quarum primam alte in terram desedisse, Calisthenes memoriae nostrae prodidit; secundam aiifeem aquis obrutam, Strabo, et Plinius deplorat. Vide Senecam Nat. Quaest. LVI. c. 25. Ovid. Met. LXV. Item Diodor. Sicul. Per alium terrae motum Colossus Pihodius, Soli dicatus, superbissimum Charetae Lindii, Lisippi discipuli quondam opus, viginti duorum annorum molimine, ducentesimo septuagesimo octavo anno, ante Christum natum, pro mundi miraculo positus, uno ictu, cum suo portu prostratus est, docuitque, quam parvi sint nostri conatus, si cum potentibus naturae viribus conferantur. Bertholon P. II. cap. /. p. 16Ő. Nii mitiorem sortem experta est belli Peloponesiaci tempore urbs Sidon, in Phoenicia sita, quae, si Straboni, et Possidonio narranti credimus , terrae motu ab extremis Syriae, usque Cycladas insulas propagato , terrae sinu alte recepta est, et aquis »ostea sepulta. Ut adeo merito Seneca queratur Natur. Quaest. L. 6. §. 29. C. 2-3. Navigare nos supra urbes, quas praedecessores nostri noverunt, et quarum memoriam solam , terrae motus sepelire non poterant. Dum Hannibal contra consulem Flaminium ad lacum Trasimenem pugnaret, terra velut tot defessa malis, violenter moveri , ac ut T. Livius, et Svetonius testis est, ipso hoste crudelius in Romanos saevire coepit. Non enim solum plurima Romanorum millia inopinae neci dedit , sed ipsas urbes plumes florentes penitus sustulit. Quem tamen motum a praeliantibus observatum non fuisse, memorati supra scriptores testantur. Regulo et Virginio Confulibus, nonis Febr. Campaniam , nunquam securam hujus mali, per terrae motum magna strage vastatam esse, eodemque Pompejos, celebrem illius urbem, in terram desedisse, Seneca teA 2 stis