Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1893

Index

— (>'•) — XIV. Ilix IJrbe aeterna redux, quo Sanctissimum Dominum nostrum Leonem PF. XIII. occasione episcopalis jubilaei salutaturus cum tertio, quod anno hoc solemni, ipso Eminentissirno Domino Cardinale, Primate regni, duce Romám profecturn est, piorum peregrinantiurn aginine die 20-a praeteriti mensis advolaveratn : grata dierum Romae transactorum recordatione gratissimique animi sensis erga Sanctissimum Dominum nostrum ibidern magnopere rursus excitatis vehementer impellor. ut Vos, Venerabiles Fratres Filiique in Christo dilectissimi, horum animi mei sensorum, quantum per calamum licet, participes reddam. Jucundissimum inihi Roinam appellenti fűit coram experiri Beatissirnum Patrem nostrum non obstantibus grandaevae aetatis molestiis, non obstantibus gravibus, quibus continuo prernitur animi afflictionibus, non obstantibus ingentibus, quibus universam amplectitur ecclesiam curis et sollicitudinibus, corpore sospite et vegeto. mente vivaci et hilari, animo tranquillo simul et erga cunctos filios suos spirituales, et in his etiam Hungaros, charitate aestuanti vigere. Jucundissimum mihi omnino fűit, grandem peregrinantium ex omiúbus orbis catholici oris ad Petri cathedram confluentium numerum cernere, qui dum ecclesiae Capiti obedientiae et reverentiae, filialis amoris et inconcussae íidelitatis tributa solvunt, simul sua praesentia et Sedis Apostolicae centralem unitatem, et ecclesiae eidern conjunctae latissimam universalitatem palam testantur. Et quid dica.ru de illa animi laetitia, qua omnes, qui die 25-a Maji in solemni — ut aiunt — audientia in conspecturu Sanctissimi Domini venerando purpuratorum Patrum coetu stipati, admissi replebamur, dum nobis paternam Eius faciem charitate et mansuetudine radiantern videre, beatissimos Eius pedes et manus reverenti ore attingere, exuberantis Eius paternae dilectionis luculentissima signa experiri, irnprimis vero melliflua Eius verba audire licuit, quibus ad reverentissimam eminentissimi Domini Oardinalis et Prirnatis Hungáriáé salutationern respondens, sonora simul et affectum paternum spiranti voce gaudium Suum de adventu nostro testatum fecit, pietatem nostram observantiamque erga Sedem Apostolicam laudavit, inclytam Sancti Stephani Regis. regni Hungáriáé fundatoris simul et Apostoli, memóriám pulcherrimis encomiis extulit, nosque ad Eius vestigia premenda irnprimis vero ad fidern catholicam illibate servandam, ad veram humanitatem colendam, ad animum tristibus hisce quibus vivimus temporibus minimé despondendum. et ad mutuam charitatem fovendam paterne monuit, ac in fine charissimae nostrae patriae, Regi nostro Apostolico, augustaeque Eius Domui, cunctis regni ordinibus, nobis ipsis, farniliis ac civibus nostris apostolicam Suam benedictionem perarnanter imperlitus est. Ast praeter haec jucundissima triste omnino fűit nobis videre Ohristi in terris Vicarium, ecclesiae catholicae universum qua late patet orbem terrarum complectentis visibile Caput, omnium per totum mundum dispersorum íidelium Patrem, Pastorem et Doctorem, hodie adhuc experiri obstacula, quae plenam ministerii Eius libertatem impediunt, experiri diuturnos impetus contra divinam ecclesiae auctoritatem, maximé adversus Petri cathedram directos. In nostra, prohdolor, potestate non est situm, ut afflictionibus Sanctissimi Domini nostri finem imponamus ; illud tamen nerno nobis proliibere potest, quin nostra íidelitate, obedientia, reverentia nostroque amore Patri nostro amantissimo solatia atfeLITT. CIRC. 1893. 18 Nr. 1825. De pia peregrinatione oeeasione jubilaei episcopalis Suae Sanctit. Leon. PP. XIII.