Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1878

Index

— 113 —' üggrediinur, cujus tractatio homini peccatis contaminato non conveniat, veluti quum Sacramenta administramus aut percipimus : toties confessio praetermittenda non est. Atque idem omnino servare oportet quuin veremur ne nos alicujus culpae, quam admiserimus, oblivio capiat. Neque enim. peccata confiteri possuuius, quae non meminimus, neque peccatorum veniain a Domino impetramus, nisi ea poenitentiae sacramentum per confessionem deleat." Non solum nulluin permittitur habere fructum salutis ex altaris sacrificio et Eucharistiae sacramento Sacerdos in statu peccati exsistens, sed etiam inde percipit amplius judicium, unde debuerat haurire medicamentum; uti ait s. Augustinus : „Ipsa nobis medicamenta convertuntur in vulnera, et inde habeinus judicium, unde poteramus habere reinedium. Buccella dominica venenum fűit Judae, quam cum accepit in euin inimicus intravit, non quia malum erat quod accepit, sed quia bouum malus male accepit. Yidete ergo Fratres, panem coelestem spiritualiter manducate, innocentiamadaltareapportateantequam adaltare accedatis." Tract. in Joann. — Sacrificium altaris nou expiatsacerdotis delictum; idenimsperari nonpotest, quod credere nonlicet: credimusautemjuxta Ecclesiae dogma, sacrificium missae propitiatoriuin esse per modum suffragii, non ex opere operato: quia gratiatn solummodo et poenitentiae donum impetrat fidelibus praesentibus et absentibus, ut a peccatis liberari possint. Quare sacerdotes sibi conscii alicujus peccati mortalis, ab altari arcéntur: „Utnullussibi conscius peccati mortalis, quantuinvis sibi contritus videatur, absque praemissa sacramentali confessione ad sacram Eucharistiam accedere debeat. Quod a Christianis omnibus etiam ab iis sacerdotibus, quibus ex officio incubuerit celebrare, haec sancta Synodus perpetuo servandum esse decrevit, modo non desit illis copia Confessoris ; quod si necessitate urgente sacerdos absque praevia confessione celebraverit, quam primum confiteatur." Sess. 13. de Euch. Cap. 7. VI. Quaesitum fűit, an tutam liabere possimus conscientiam lioras canonicas tunc solum persolventes, dum oecououiicis vei aliis laboribus non impedimur. Omnium minimé. Ministri enim Dei sumus sacro ordine initiati non solum ad ministerii laboréin sed etiam ad munus suffragii, quod ferre tenemur universae ecclesiae. „Presbyterorum officium in orando Deum prototius ecclesiae et populi Christiani prosperitate situiu est;" ait Syuodus Coloniensis; imo pro totius mundi salute eos apud Deum intercessores esse oportet, dicente S. Chrysostomo: „Pro universo terrarum orbe legátus intercedit apud Deum Sacerdos." (Tr. de Sacerd.c. 6.) Cum itaque hac expressa conditione in ordinibus majoribus constituamur, ut horarum canonicaruin pensum Deo quotidie religiose persolvamus : turpe foret, susceptő divini muneris charismate — initianti nos Deo dorsum convertere non faciem. Si quis ante susceptum ordinem contrariam suam sincere aperuisset menteni: höc salutis discrimine haud laboraret, quia ad altare haud admissus sacri ministerii honore caruisset; quum Ecclesia Christi neminem, nisi lege stúdiósé recitandi breviarii, sacramentő Ordinis inter suos rninistros coustituat.