Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1870

Index

— 92 — tiae amante ex eo fieri debet, quod universó orbe christianö spectante violentur indubitata proprietatis jura, justissimum domínium tollatur, inimica invasione pax et salus vicini regni turbetur, quin viri regendis rebuspublicis in orbe europaeo praefecti contra neoinstauratum höc factö jus fortioris, quod hodie cras propriorum suorum regnorum integritatem ac existeutiam laedere perget, vocem extollant, laesi dominatus causam sustentent, subrutum inter populos et regna moralem rerum ordinem, uti recti iustique ratio exigeret, restabilire conentur. Nec valent faventiorem sive violentis illis factis sive tristi liuic agendorum neglectui faciem indere vana illa, parumque honesta promissa, queis rapaces illi ditionis pontificiae invasores aut aliis fucum facere, aut suam conscientiam sopire volunt, asserentes: curae ipsis futurum, ut sanctae Sedi Pontificiae sua constet libertás, tuta praestetur independentia, nulla in exequendo sublimi munere obstent impedimenta, imo adsint cuncta materialia quoque id praestandi média. Nec enim sinceros aestimare poterimus in his promissis solvendis eos, qui hucdum verbis, factisque se mendaces comprobarunt, — nosque ipsos falleremus credentes, quod condignam sustentationem et liberam sancti muneris pontificii executionem curae sibi habere possint illi ditionum pontificiarum raptores, qui postquam praesules, sacerdotes et ordines religiosos bonis cunctis pari violentia per omnem regni sui ambitum exuissent, similia promissa levissime fefellerunt, clero pro bonis raptis nil nisi inopiam, pro libertate subtracta nil nisi multiplices iniurias relinquentes. Aut quis tam inepte credulus foret, ut putare possit, plus valituras sonoras illas de tutanda sanctae Sedis dignitate et independentia sponsiones, quas ingeminari audimus, quam valuerit fides ab iisdem viris haud ita pridem eatenus facta, quod aeternam urbem non physica violentia, sed morali solum adjunctorum vi occupare, nec ditionem pontificiam unquam armata manu nisi ad defendendam sanctam Sedem ingredi velint, — porro aliud illád, quod etsi provincias s. Sedi hucdum parentes, maioremque aeternae Urbis partém Regno Italiae adjicere cogantur, ad certius tamen salvandam et amplius demonstrandam Summi Ecclesiae capitis independentiam partém Urbis Romanae, quae Leonina civitas audit, supremo ejusdem dominio subjectam relicturi sint. Quam vanae fuerint credulorum spes talibus virorum nec in loquendo, nec in agendo scrupulosorum enunciationibus superstructae, eventus sat superque docuit. Qui aequus et justus factis, agendique habitu esse desiit, ille nec verbis et promissis justum, verumque se commonstrabit. Prava facinora mendaciis indigent, ut stipentur et fulciantur. Ex indubitatis igitur factis metiamur, Charissimi! quam spem fovere possimus auditis novissimis eorumdem virorum pollicitationibus: quod scilicet Venerando Ecclesiae Capiti summi principatus honores et dignitatem sancte servare, independentem ejus et prorsus liberam in regenda Ecclesia potestatem in tuto locare, sublimi suae missioni condignam et convenientein provisionem asserere velint. Nequam sane histriones sunt, qui similia serio vultu, gravique sermone tunc adhuc effutire non verentur, dum eum rerum statum in aeternam Urbem invexerunt, ut divinae res, sacrae ceremoniae, pontificia dignitas et persona verbis, factis, pessimisque libellis impune, publiceque subsannentur, Dignitarii in partém curarum universalis Ecclesiae regiminis vocati e supremorum officiorum ecclesiasticorum localitatibus violente occupatis eiiciantur, Scholarum aedes