Kalocsai Főegyházmegyei Körlevelek, 1859

Index

in sacerdote teneritudo conscientiae desit, oculos hominúm equidem excontentare valebit, sed isthaec apparens satisfactio indoli ofűciorum parum proderit.. Sacerdotis virtutem ut multum sublimem efíicit illa sanctae libertatis eminens conditio, qua cum srepissime posset transgredi legem Dei, non tamen transgreditur, posset facillime facere malum, non tamen facit : ita vicissim tremenda est calamitas talibus deesse ofíiciis, in quorum neglectu^ dum opus est, ut cori-igamur, per quem non suppetit. Artificem laborare renuentem, famiüa fame pressa ad deponendam socordiam adigit. Agricolae pigro, vicina egestas manus ad araírum applicat. Laicum, sermo sacer sacerdotis excitat. Juvenibus efferatis parentum, coniugibus coniugum, famulis herorum adsunt consilia. Solus sacerdos suae conscientiae relinquitur, quam si colere negligat : faciet, quae sine legali reatu negligi nequeunt; sed negliget nobilissima officia, quae externae inspectionis oculos fugiunt : alios ductnrus ad coeli ostium, nisi Deo monstrabit, quomodo se danmare debeat. 3-o Docet necessitatem exercitiorum praesens calamitas temporis. — Sancúiarii custodia multum imminuta est. Corda, per vocantem gratiam, ad statum sacerdotalem destinata, ministerio ecclesiae saeculum eripit. Proinde defectus numeri per incrementnm zeli compensandus est. Zelus tamen ex se non nascitur, nec solo pulchrorum verborum sono absolvitur; sed determinata, et Deo plene devota corda exigit. Determinatio vero, maturam in sacris exercitiis praemissam deliberationem supponit. — Dum vero ex parte una vigiles sacri tabernaculi numero deficiunt; labores sacerdotales parte ex altéra gravitate, et mulűplicitate incrementum capiunt. Hostes multiplicati impediendo ecclesiae aedificio inpigras manus applicant. Ignorantia, infidelitas, superstitio in percutienda Christi ecclesia arctam societatem ineunt. — Nec intus plena consolatio. Multi pastores queruntur de corruptione populi, nec sufficere ordinaria média ultro asserunt. Quis proin in simili rerum situ dubitare velit : ministris sanctuarii non communem gratiae quantitatem, et alacritatem fore necessariam, quam ut consequantur, petere, quaerere convenit. 4-o Rationabile et catholicum est debitae auctoritati initi. Ecclesiae doctores, et antistites unamines sunt in commendandis sacris exercitiis. Nota est S. Augustini exclamatio : „O beata solitudo, o sola beatitudo/' Qui et sincere de se confitetur : „Hoc me delectat, et ab omnibus actionibus necessitatis, quantum relaxari possum, ad istam voluptatem fugio." Non aliter S. Hieronymus ad Heliodorum loquitur : „0 solitudo, paradisus suscipiens in coelum I O eremus familiarius Deo gaudens! quid agis, fráter in saeculo, qui niaior es mundo?" — S. Martinus Turonensium praesul annue ad vicinum claustrum pro sacris exercitiis secesserat. — Hoc ipsum tot lumina ecclesiae, uti S. Carolus Borromaeus, S. Franciscus Salesius, S. Yincentius a Paula et facto et scripto commendarunc. — Pontifices Maximi sacrorum exercitiorum institutum in suis encyclicis impensius urserunt. Ad Clementem IX. *,) et Pium IX. **) summos Pontiíices provocasse sufficiat. — Ipse Salvator *) In epist. ad epÍ8C. Italiae 1710 ita loquitur : „Per sacra exercitia, teste diurna experientia, quidquid sordium de mundano pulvere contractum est, eommode detergitur, ecclesiasticus spiritus reparatur, mentis acies ad divinarum rerum contemplationem extollitur, recte sancteque vivendi norma vei instituitur vei confirmatur." **) Ad episcopos monarchiae Austriacae 1856 ita loquitur : „Quam vehementer ad ecclesiasticum spiritum 2*