A Győri Püspökség Körlevelei, 1912
Tartalomjegyzék
5 Nr. 775. Allocutio SS Dmni Pii PP. X in consistorio die 27. Novembris 1911. habita. Venerabiles Fratres ! Gratum quidem est, quod satis longo post intervallo licet Nobis amplissimum Ordinem vestrum alloqui praesentem, cui sane omnia, quaecunque vel laeta vel tristia Nobis accidunt, scimus, ob singularem vestram Nobiscum coniunctionem, esse communia. Iam diu enim habuimus in animo vos convocare, ut coram de iis ageremus, quae Nos in gubernanda per medias tot difficultates Ecclesia Jesu Christi maxime sollicitant: sed nostis, Venerabiles Fratres, quae Nos causae rem in hunc diem differe compulerint. Quamquam opem Dei ad sustinendas vires, ad con- sulandos labores Ecclesiae militantis experimur assiduam : sed tamen non possumus, quin simul has tantas acerbitates temporum sentiamus. Annus enimvero, qui iam est in exitu, peculiarem in modum Nobis luctuosus fuit: id plane omnes intelligunt. Equidem non in hoc immorabimur, quanto Nos maerore itemque filios, quotquot ubique sunt, Ecclesiae devotos affecerit clamosa illa commemoratio celebratioque factorum, unde tam multa tamque gravia vulnera, quanta usque adhuc inusta sunt juribus Sedis Apostolicae nemo ignorat esse protecte. Neque enim satis esse visum est eventus tales publicis commemorari sollemnibus : placuit iniuriosam rerum memoriam iniuriis celebrari novis, importunas anno vertente declarationes odii in fidem catholicam saepius iterando: quod maxima cum offensione totius catholici nominis factum esse quis negaverit? Atqui summum bonorum decusque praecipuum dilectissimae Nobis Italiae hac Fide con- tenitur, quae et mirifice eam ad omnes humanitatis artes excoluit, et sicut ante- actis temporibus, ita in posterum pacem et prosperitatem ei parere sola potest. Ceterum, quando in hac sacerrima Urbe incredibilis quaedam impunitas hostibus Religionis datur, quid mirum si secta improba, qua nihil Deo christianaeque sapientiae est inimicius, coetus suos nefarios paene sub oculis Nostris egit ? Si fidem Christi, si doctrinas Ecclesiae, si Romani Pontificis auctoritatem vulgo per diaria atque in triviis, vel ab ipsis etiam magistratibus, haberi ludibrio, contnmeliisque onerari vidimus ? At non intra romana moenia et in finibus Italiae improborum adversus Ecclesiam impetus restiterunt. Scitis, Venerabiles Fratres, regno Lusitaniae in Rempub- licam converso, violentam illic tempestatem invidiae et calamitatem incidisse in rem catholicam ; nec ignoratis eam rerum conversionem factam esse ductu et auspiciis ejusdem illius sectae, quam diximus; ipsa enim hoc profiteri non debitat; et factam quidem specie novandi formán rei publicae sed reapse ad facilius opprimendam Religionem Nos, ut Apostolicum officium postulabat, legem de Civitate et Ecclesiae dissociandis in luce orbis terrarum reiecimus et damnavimus, illud vide
