A Győri Püspökség Körlevelei, 1890
Tartalomjegyzék
2 Nr. 370. Mutationes personales ir statu Cleri Archi-Dioece- saniquacitatem, Timotheo, qua Doctori evangelico vitandam et profligandam esse maxime quae profanos, et a vera pietate remotos sensus habet admixtos: dubitari nequit in dicendo ad concionem, in praedicando Evangelio praeconi sive concionatori cavendum esse, ne zelo utatur amaro, indiscreto, impetuoso, qui sit non secundum scientiam aut charitatem. Invectivae enim Christianorum differre debent a philippicis Atheniensium. Contemnere namque et maledicere hominibus non idem est, ac laudare et benedicere Deum. Spiritus religionis nostrae christianae est spiritus indulgentiae et cbaritatis, qui non solum mordere non scit, aut discerpere, sed nec rugire, nec allatrare. Jesus Christus se pastorem ovium appellat, non custodem leonum, aut canum, mittitque discipulos suos velut agnos in medio luporum. Et Spiritus Sanctus in specie columbae apparuit, quae feile caret, et absque armis est, non autem in specie ungues habentis falconis, aut accipitris, aut alterius volucris praedatricis, quae rostro vel falculis armata est. Sacramenta Ecclesiae non administrantur in aceto, nec in sulphure, aliave materia acri, violenta, et corrosiva, sed in aqua simplici, in oleo et balsamo, quae sunt symbola dulcedinis, et sanitatis, et quae lavant, sed non discerpunt, emolliunt, sed non pungunt, quae simul grato odore recreant, etiam dum curant et medicantur. — Itaque detestemur peccata, amemus peccatores, curemus aegrotos cum charitate, nec exprobremus illis excessus intemperantiae, aliorumque delictorum cum excessu zeli nostri. Studeamus sanare id, quod sanari potest; facilius est reprehendere, quam corrigere, sed utilius est adhibere remedia, quam invectivas. Meminerimus non deesse in Ecclesia censores vitiorum, et advocatos virtutum; oremus divitem in misericordia Deum, ne desint in Ecclesia veri medici, qui charitate efficaci laborant ad eorum correctionem. Parcendum est iracundiae, et deponenda ferocia censurae, boni consilii potius via arripienda, et vita nostra ita ordinanda est, ut qui oculos in illam coniiciunt, glorificent Patrem nostrum, qui in coelis est. Hac ratione dissoluti mores citius corrigerentur per apposita bona exempla, quam si fervidius impugnarentur, atque sic similes essemus Filio unico Patris aeterni, qui semper apparuit plenus gratiae et veritatis. Gratia enim sine veritate foret nimis indulgens et offenderet potius quam emendaret. Hinc S. Ber- nardus ait:1 „Severitas absque gratia onerosa. Hilaritas absque veritate dissoluta. Ne simus similes amicis Jobi, qui multum loquuntur, quod ad mores pertinet, et quam plurima dicunt vera, sed sententias suas magis applicant ad insultandum misero, quam ad solatium ferendum afflicto“, quemadmodum bene observavit S. Gregorius M.2 „Semper invenire optant, quae increpando rigide feriant.“ Si cui autem concionatori e cathedra vehementius tonanti incideret se ad statuti 36. Synodi Dioec. Strigoniensis 1860. sic sonantem titulum provocare: „Contra regnantia vitia gladius linguae omni cum energia stringendus est,“ meminerit hunc gladium stringendum esse contra regnantia vitia, et non contra vitiosos, qui ut plurimum non solent esse inter auditores. Striffonii 3-a Januarii 1890. Sua caes. et. reg. apostolica Majestas ope altissimae resolutionis ddto 20. Decembris 1889. graduali promotione in Capitulo Ecclesiae Metropolitanae Strigoniensis, et quidem: Stephani Majer in Praepositum Majorem, Antonii Sujánszky in Le1 Serm. 54. * L. 24. moral, c. 22.
