A Győri Püspökség Körlevelei, 1887
Tartalomjegyzék
17 ad Christum in terra jacuit ut mortuus: „Et erat tribus diebus non manducans, neque bibens.1 Sic SS. Basilius, Athanasius, Nazianzenus, Chrysostomus, Augustinus, Hieronymus, Ambrosius, Gregorius M. et mille alii, mentes semper elevatas habuerunt, sed deditissimi simul fuerunt abstinentiae et jejunio. Denique ob jejunium Deus virtutem largitur et praemia. Exempla, quae SS. Litterae abunde suppeditant, ob oculos sistunt favores et praemia, jejunantibus per abstinentiam impertita. De Elia testatur S. Ambrosius:2 „Is plus meruit, quando plus jejunavit.“ Anna uxor EI canae natura sterilis erat; legem illam naturae solvit jejunium, cui addicta erat et filium enixa est Sámuelem Prophetam sanctissimum. „Inanis cibo venter, inquit S. Hieronymus3 filio meruit repleri.“ Esdras dux electi populi commissum sibi exercitum Hierosolymam ducturus, cum humanum sibi deesse auxilium, quo intentum a se finem assequi valeat, cerneret, divinum imploravit praesidium et commune omnibus indixit jejunium. „Praedicavi jejunium, ut affligeremur eoram Domino Deo nostro, et peteremus ab eo viam rectam nobis, et filiis nostris, universaeque substantiae nostrae. Jejunavimus autem et rogavimus Deum nostrum per hoc, et evenit nobis prospere.“4 In quam rem observat Beda Venerabilis: „Datur nobis exemplum jejunandi et orandi, cum aliquid magnae virtutis incipere volumus. Neque enim fieri potest, ut quod justum a pio auxiliatore per continentiam et orationem cum fide quaerimus, non impetremus.“ „Judith, ut loquitur S. Ambrosius,5 solo titulo sobrietatis reportavit triumphum, patriam obsidione exemit, ducem militiae suis manibus occidit.“ Anna notissima illa ex Evangelio filia Phanuelis meruit in templo videre Christum, Filium Dei incarnatum. Quare? Quia „non discedebat de templo, jejuniis et obsecrationibus serviens nocte et die“6 Christum illius praecursor S. Joannes Bapt. et baptizavit et digito monstravit praesentem. Sed quae illius praerogativae origo? S. Ambrosius nobis indicat, dicens:7 „Christum Joannes abstinentiae magister, quidam novus terrarum Angelus annunciavit. “ Tam certum est et extra omnem positum controversiam, viam ad virtutem et praemium sterni per abstinentiam, ut aperte S. Cyprianus edicat, hominem sine illa virtuti studiosum non esse. „Quotquot viros virtutum vidimus, sine jejunio non legimus ascendisse: nec aliquid moliti sunt, nisi prius abstinentia praecessisset.“ Quisquis igitur divinae particeps fieri cupit gratiae, quisquis suarum veniam impetrare studet noxarum, quisquis prosperos suorum laborum et negotiorum desiderat successus, disciplinam jejunii et abstinentiae non negligat. Novimus jam etiam rationum momenta, quae Ecclesiam eo permoverunt, ut vere dignum et justum, aequum et salutare censuerit gratias agere Deo, qui corporali jejunio vitia comprimit, mentem elevat, virtutem largitur et praemia. Neque unquam dubitatum in Ecclesia est, placere Deo jejunii et abstinentiae disciplinam, quam Sacrae Litterae toties commendant, quam nullo non tempore Sancti observaverunt, et quam Christus ipse exemplo suo sanxit et sacravit, atque frequentandam \ 1 Act. Ap. 9. 9. a L. de Elia et jejun, 8 L. 2. cont. Jov. * 2. Esd. 8. 21. et 23. 6 Cit. Epist. ad Eccl. Vere. 6 Lue. 2. 37. ’ Ep. cit.
