A Győri Püspökség Körlevelei, 1882
Tartalomjegyzék
1 IíT:r. I. Venerabiles Fratres ae Filii in Christo Dilectissimi! Regi saeculorum immortali et invisibili, qui tempora et aetates mutare solus novit, dicamus laudem et gratiarum actionem ! In limine currentis anni tantisper consistentes, jam respiciendo contemplamur eventus proxime praeterlapsi anni, jam conversa facie sagaci curiositate perscrutamur ea, quae ventura non tam speramus, quam metuimus. Inde moerore, hinc angore repletur animus noster. Moeroris et angoris istius causa una eademque est, lugubris conditio Cathedrae S. Petri. Cum immenso sane animi moerore imo horrore percepimus, quanta impietate persecuti sint nefarii quidam ipsum exanime corpus sanctae memoriae Pontificis Pii IX., dum id comitante fidelium turba transferretur ad locum sepulturae, quem vivus ipse sibi elegerat. Non in terra barbarorum est perpetratum scelestum hoc facinus, sed Ilomae; non alienigenam, sed propriae gentis gloriam cupivit foedare impia progenies; in concivem, imo suum nuper Principem et Summum Pastorem, sospitatorem et benefactorem saeviit degener colluvies ; non vivum, sed mortuum impetiit flagitiosa turba, lugentibus et in fugam actis fidelium agminibus. Exhorruit orbis catholicus, imo omnes, quibus sensus honestatis et humanitatis inest, ad famam tantae feritatis. Eone res Romae jam devenerunt, ut odium in vivos conceptum nec horum morte exstinguatur? Caeterum novimus stigma hoc nequaquam omnibus C rbis incolis esse inurendum, verum paucis tantum, quos aut primipilorum iniquitas Romam accersivit, aut secus nequitiarum turbo in compitis collectos in sanctam Urbem infudit. Similes sunt isti antiquis, quos S. Bernardus sic est allocutus: „O Romani, cur Dominum coeli furore tam intolerabili, quam irrationabili in vos provocatis, dum sacram et apostolicam Sedem divinis regalibusve privilegiis singulariter sublimatam ausu sacrilego incessere, suoque minuere honore contenditis, quem vel soli contra omnes, si oportuisset, defendere debuistis? Sic fatui Romani non judicantes, neque, quod honestum est, discernentes, caput vestrum atque omnium, quod in vobis est, deturpatis, pro quo magis nec vestris ipsis cervicibus parcendum a vobis foret, si necessitas exegisset. Patres vestri Urbi orbem subjugarunt, vos Urbem properatis orbi facere parabolam.“ *) „Populus hic tumultuosus, qui suas nescit metiri vires, cogitare finem, considerare proventum, in insipientia sua et in furore suo ausus est hoc grande sacrilegium attentare.“ 2) Propter haec •) 8. Bernard, contra Arnold. Ep. 243. Migne T. I. p. 439. — 2) Idem Ep. 244. ad Conrad. Migne T. I. p. 442. 1 Nr. 81.
