A Győri Püspökség Körlevelei, 1861

Tartalomjegyzék

17 A>. II'. iiiun fűiinobiu Ex quo tempore Patris Coelestis, Christum ceu Magrstrumcgt Doctorem nobis proponentis, in deserto haec audita est vox: „Hic est Filius meus' dilééttfs, in quo mihi bene com­placui , ipsum audite,u 4) ad solitudinis secessum, quasi adMivinae doctrinae et disciplinae scholam recipere se interdum non dubitant, nec moranturquiqhiqui piae ac religiosae vitae stadium ingredi, aut in illo progredi satagunt, hocque tanto magis, quod non tantum Moysen et Eliam, aliosque sanctissimos veteris Testamenti viros sanctificationis obtinendae causa in so­litudinem secessisse, non tantum praecursorem Domini, ,;quo major inter natos mulierum non surrexitu 2) antra deserti petiisse , sed ipsum etiam Dominum pari exemplo praeivisse sci­ant : quippe qui cum ante praedicationis Evangelicae primordia . tum deinceps quoque post breves imprimis excursiones quandoque solus in montem secedebat, quandoque secum di­scipulos a turbis avocabat, ut sibi ac Deo seorsum vacarent. „Venite seorsum in desertum locum et requiescite pusillum1-*; 3) „pluries, inquit Gerson, 4) seorsum a turbis pernoctavit Christus Dominus solus in oratione Dei. Multiplicavit in solitudine panes ; superavit in de­serto diabolum, solus cum feris habitans. Transfigurationis ostendit gloriam seorsum , tres tantummodo duxit in montem, ubi tandem oculos levantes neminem viderunt nisi solum Je- sum. Solus et avulsus a secretissimis etiam Apostolis oravit ter Patrem , et factus in ago­nia prolixius, quando sudavit rorem sanguinis.“ Quam in rem observat Caballicensis antistes: 5) „Divinae dispensationis mysteria aggressurus, secessit Christus a turbis, quem frequentia populorum non turbabat; solitudinem petiit , cui in solitudine nota omnia et obvia erant; meditationi vacaturus discessit, qui divinam jugiter Dei faciem et sine cessatione intueba­tur ; oraturus desertum petiit, qui tamen exaudiri merebatur pro sua reverentia , poteratque praestare, quod petebat, et largiri quod volebat. Ea ergo omnia fecit, non quod aliquibus egeret vitae melioris adminiculis, sed perfectum vitae, quam imitaremur, exemplum tradere volens.“ Dudum iccirco una vox est spiritualis vitae magistrorum , pia exercitia, in sacro secessu peracta „fornacem esse, ubi supremi Regis vasa formantur, et ad perpetuum nito­rem malleo poenitentiae percussa, ac lima salutiferae correctionis erasa, perveniunt,“ 6) du­dum de eo inter illos convenit, in praememoratis exercitiis, rite institutis, omnia salutis admi­nicula copiosissime nobis impendi, in quocunque statu versetur anima nostra. Quantum illa valeant ad animae rubiginem consumendam ac ad scabras peccatorum scorias detergendas, S. Augustini exemplo, ut alia taceam, luculentissime comprobatur. Multorum annorum spatio sanctissimus postea vir, surdas vocationi Dei aures praebuerat, nec parebat illi, nisi post­quam in sacrum secessum se abdidisset. „Solitudo mihi ad negotium flendi aptior suggere- batur“, scribit in suis Confessionibus, e quibus patet, quod, utuvehementibus et abundantibus divinarum gratiarum impulsibus cooperaretur, ac Deo cor suum aperiret vocanti, in agrum secesserit solus, ibique sub ficu sedens, ac coelum suspiciens, post iterata effusa suspiria et gemitus illam de coelo inaudiverit vocem : „tolle lege,0 librum exceperit, eumque intelligens coelitus missum aperuerit, legeritque hoc S. Pauli monitum: „non in commessationibus et ebrietatibus, non in cubilibus et impudicitiis, non in contentione et aemulatione, sed indui­‘) Matth. 17. 5. — 2) Matth. 11. 11, — 3) Mare. 6. 31. — 4) Tom. 3- — 5) Hallier Lib. de sacris electionibus, — 6) S, Petr. Dam. Opusc. 11, Nr. 538. Pia exercitia S. Quadrage­simae tempo­re commen­dantur. 6

Next

/
Thumbnails
Contents